Yargılama

Bilerek ya da bilmeyerek en çok yaptığımız yanlış ve hatalı davranışlarımızdan birisi de kendimizi “yargıç” yerine koyarak karşımızdaki insanın en küçük kusur veya hatasından dolayı araştırma gereği bile duymadan yargılamaktır.

Karşımızdaki kişinin kişisel özellikleri (yaşı, cinsiyeti, eğitimi; sosyal, kültürel, ruhsal ve fiziksel yapısı vb.) dikkate alınmadan yapılan bu yargılama biçimi yargılanan kişiyi peşinen hatalı veya suçlu ilan etmek anlamına gelir ki, bu durum o kişide tedavisi mümkün olmayan yaralar açabilir.

En başta kişi çocukta olsa kendi özgüvenini ve kendisine olan saygısını kaybeder.
Her fırsatta yargılanan çocuk sevilip sayılmadığını düşünerek insanlara karşı sevgisini, saygısını ve güvenini kaybeder.
Sürekli yargılanan kişi toplum içinde itibarsızlaştığını düşünerek aşağılık duygusuna kapılır.

Kaybettiği her olumlu duygunun yerini kin, nefret ve intikam gibi duygular doldurmaya başlar.

Tüm bunlar çocuğun giderek yalnızlaşmasına, içe kapanmasına, hemen her alanda ve her işinde başarısız olmasına neden olabilir.

Herkes hata yapabilir. Herkes her zaman başarılı olmayabilir. Hatta herkes yanlış yapabilir.

Her hatanın ya da her yanlışın bir nedene bağlı olduğu asla unutulmamalıdır.
Nedenini araştırıp bulmadan çözümünün de bulunamayacağı dikkate alınmalı, değerlendirme ona göre yapılmalıdır. Aksi takdirde hata ya da yanlış yapanın bizzat kendimiz olduğundan asla kurtulamayız.

Çocuğumuzun yaptığı kusur ve hatalardan dolayı onu yargılamadan önce sebepleri mutlaka araştırılmalı, mümkünse ilk önce o sebepler ortadan kaldırılmaya çalışılmalıdır.
Çocuğumuzun çalışması, eğitimi ve davranış gelişimi gibi durumlar için uygun ortam ve zemin hazırlanmalı, yapılacak her türlü etkinlikle ilgili gerekli rehberlik hizmeti sağlanmalıdır.

Hiç kimsenin kusursuz ve mükemmel olmadığı, herkesin mutlaka bir eksiğinin veya hatalarının olabileceği anlatılmalıdır.
Hz. Mevlana’nın “Kusursuz dost arayan dostsuz kalır” sözü çerçevesinde çocuğumuzun anlayabileceği ölçüde açıklamalarda bulunulmalıdır.

Ayrıca çocuğumuzun kusur ve hatalarını hoşgörü ile karşılarken, en küçük başarıları bile beğenilmeli, takdir edilmeli, onurlandırılmalıdır.
Çocuk bizi; “YARGIÇ” olarak değil, tedavisini üstlenen “DOKTOR” olarak görebilmelidir.

Bu konu ile ilgili şiirimden birkaç dörtlük:

Suçlu sanıp yargılama,
Yargıç değil, doktorum ol!
Suçu hemen doğrulama,
Yargıç değil, doktorum ol!

Anne, baba, büyüklerim;
Büyük diye gördüklerim!
Öğretmenim, övdüklerim;
Yargıç değil, doktorum ol!

Pir-î Fânî der ki özüm,
Şefkat arar iki gözüm!
Büyüklerim, o ki sözüm;
Yargıç değil, doktorum ol!

ETİKETLER: Mehmet Şahan Yargılama

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Mehmet Şahan

DİĞER YAZILARI Hizmetçi miyim? Mü'minin Bayramı Nasıl Okumalıyız? / Bedenen Okumak Kalben Okumak Nasıl Okumalıyız? Anmak mı Kutlamak mı? El - Hayâ Vel - İman / Hayâ İmandandır Gıybet / Dedikodu Aziz Valentine / 14 Şubat Sevgililer Günü Tarihçesi Ön yargı Hoşgörü Sevgi Şükür Asla Bırakmamanız Gereken Üç Şey Kürt İsyanları Kur'an-ı Kerim'de İlk Emir Bilmek İstiyorum İçimdeki Ben 'Her Söze Mühür Olmak İster' Bir Gün mü Her Gün mü? İçimdeki Şeytan Suçlama Tehdit Etmek Kusur Bulma Şikâyet Etmek Tahrik Etmek Eğitim sürecinde yapılan yanlışlar: Yalan Söylemek Uzak Durman Gereken Üç Şey: Yalan, Aşırı Hırs, Kıskançlık /2 Uzak Durman Gereken Üç Şey: Yalan, Aşırı Hırs, Kıskançlık Utandırmak Şu Üç Şey Kazanmanın Anahtarı /4 Şu Üç Şey Her İki Dünyayı da Kazanmanın Anahtarıdır /3 Şu Üç Şey Her İki Dünyayı da Kazanmanın Anahtarları /2 Şu Üç Şey Her İki Dünyayı da Kazanmanın Anahtarı /1 Adanmak ve Teslimiyet Görevden İmtina Etmek / İsteksiz Olmak, Kaçınmak