İnsanın Dört Mevsimi

Evrenin en saygın varlığı olarak yaratılan insan, tıpkı dört mevsim gibidir. Yaratılış amacına uygun yaşamak her insanın aslî görevidir. “Sizin bana (kulluk şuuru içinde) olan yakarışınız olmasaydı ben sizin neyinize değer vereyim?” buyurmaktadır Yaradan. Bu amaca uygun yaşamak insanın hem kendisine, hem de çevresine faydalı olması demektir.

İnsan ömrü de dört mevsim gibidir. Doğar eve huzur gelir, sevinç gelir. Evde hava tazelenir, çiçekler açar. Gam keder kalkar ortamdan. En zor zamanlarda bile olsa bahar muştusu gelir ortama. Tıpkı kıştan kalan yorgunlukların baharla birlikte çekip gittiği gibi, doğumdan önce çekilen sancılar, tedirginlikler yerini mutluluğa bırakır. El bebek gül bebek olur insan elden ele dolaşır artık. İnsanın baharıdır bu günler. Mart, Nisan ve Mayıs ayları gibi artık kıştan kurtulup bahar aylarına ermek gibidir bu günler.

İnsan çocukluk dönemini böyle mutlu bir şekilde atlatırken artık okul hayatı iş hayatı, askerlik evlilik derken hararetli günlere erişir. Ailede ve okulda iyi bir eğitim almışsa dokunmayın bu insanın keyfine. Hem kendine hem topluma faydalı olur dünkü el bebek gül bebek olan çocuk. Ev yönetir, iş yönetir. Ülke yönetmeye aday olur. Her hali mükemmel olur bu kişinin. Ama baharı ve yazı iyi geçmemişse insanın sonbaharı hüzün, kışı da ayaz geçer Allah muhafaza. Bu insanlar artık toplumun kamburu olur.

Eğitilir mi? Çok zor. Çünkü ağaç kartlaşmış. Bükmeye dayanamaz, kırılır. Yine de eğitimden vazgeçmemek gerekir. Kendi başına bırakamazsın insanı. Çünkü ümitsizlik yakışmaz insana. Böyle yürür gider hayat.
İnsanın sonbaharı en verimli mevsimidir. Artık aklının ermediği cıvıl-cıvıl hayat evresi olan baharın el bebek gül bebek mevsimindeki sorumsuz hayat dönemi geçmiştir. Sıcaktan kavrulma, buram buram-terleme mevsimi olan yaz da bitmiştir. İş kurulmuş, çeşitli alanlarda ne gerekiyorsa yapılmış, hünerler sergilenmiş, tecrübeler kazanılmış, fırtınalarda savrulmamış, hayat denizinde gemisine iyi kaptanlık yapmış ve sahil-i selamete ulaşmıştır.

Artık bahar dönemindeki hırçınlık, yaz dönemindeki kızgınlık, koşturmaca, aşırı heyecan vakti yerini artık günün ikindi zamanı olan son bahara bırakmıştır. Artık ektiklerini biçme vakti gelmiştir. İnsanın son baharı gelmiştir artık. Bahardır ama unutulmasın son bahardır. Burada da hataları düzeltme imkânı vardır. Burada da kendine gelme fırsatı vardır. Çevre yavaş yavaş hüzne bürünür sonlara doğru. Az eken az biçer ama biçer. Hiç kimse kendini salmamalı.

Ümitsizlik imana terstir. 
Kişinin baharı ve yazı iyi geçmişse son baharı daha da verimli geçer Allah’ın izni ile. Tabi insan az da olsa burada da savrulabilir. Son nefese kadar dikkatli ve ölçülü olmak zorundadır insan. Savrulma örnekleri her zaman görülmektedir toplumda. Bu nedenle atalarımız “kırkından sonra azanı teneşir paklar." demiştir. Artık insanın son baharı en kıymetli mevsimidir. Edinilen tecrübeler, kazanımlar, sosyal ve psikolojik deneyimler bu mevsimde sergilenir. Hata payı azalır insanın son baharında.

Gelecek kuşağa en iyi yatırım bu mevsimde verilir. Yani olgunlaşan fikir meyveleri bu mevsimin ürünüdür. Bu da geçicidir. Çünkü hayat akıcıdır. Sen dursan da o durmaz. Derken artık son bir mevsime daha uğrar insanoğlu. Tabii ki onu da Allah nasip ederse gerçekleşir.

Kış mevsimi artık insanoğlunun dökülecek yaprağının bile kalmayıp bazen hayat arkadaşlarının, dostların birer birer sahneden çekildiği mevsimdir. Bazen tek başına kaldığı mevsimdir kış. Ama diğer üç mevsimini verimli geçiren insan bu mevsimde fiziki rahatsızlıklar yaşasa da ruhu diridir. Gönlü âsûdedir, rahatlıktadır. Çünkü yapması gerekenleri zamanında yapmış veya yapmaya çalışmıştır. Aynı zamanda bu mevsimde daha fazla halvet hali çöker omuzlara. Elbiseler bol gelir bedene. Gözler ırağı seçemez olur. Kulaklara ağırlık çöker. Unutkanlık başlar. Her vakit için abdest alma zorunluluğu baş gösterir. Artık “istikbal yerdedir” dercesine başlar öne düşer. Yeniden diriliş için bu dünyayı terk-i diyar etme zamanı yaklaşmıştır.

Vücut ağır ağır soğumaya başlar. Ama mutludur çünkü üzerine düşeni yapmıştır. Ya boş bir hayal peşinde koşmuşsa işte o zaman kış mevsimi çekilmez olur. Bir hüzün ve korku sarar yürekleri. İnşallah iman sahibi ise son pişmanlıklarını bir-bir arz eder Allah’a. Zira can boğaza gelmedikçe tövbeler kabul olur. Konu kul hakkına girmezse inşallah af olur. Bu sebeple insan kışın ayazına yakalanmaması için önceki mevsimlerini iyi kontrol etmeli. Nefsinin anlamsız ve geçici hislerine teslim olmamalı. Son ve tek saltanat olan ve dört tekbir alınmadan önceki zamana hazırlıklı olmalı insan. 

Özetle insanın her anının, her saatinin, her gününün ve tüm ömrünün baharı, yazı, son baharı ve kışı vardır. Dört mevsimimizi iyi değerlendirmektir bize düşen.

Hoş geldin son baharım. Hoş geldin "Eylül ayım." Hoş geldin kazancımın bereketini derleme mevsimim.
Selam ve dua ile…