Ömür Dediğin

Bir varmış bir yokmuş hesabı hayatımız. İşte geldi, işte gidiyor. Anda kalmış bir gülümseme, zamana tutsak şimdi. Işık hızına temsil, hayallerin ötesinde bir yaşam dilemek gibi şu hayat. Her geçen gün eksiliyoruz da haberimiz yok.

Ardı arkası kesilmeyen imtihanlara her gün bir yenisi eklenirken kendimi hesaba çekerken buluyorum kendimi. Koca bir ömür su gibi akıp gitmiş de hiç haberimiz olmamış. Uzun ince bir yolda, arpa boyu kadar yol alınmış.

Haber kuşları mesajlarını her gün getirdi. Beden hanemizde eşyalar eskidi. Bir bir yuvayı terketti. Yenilerini alma şansımız yok ki yenileyelim. Veda üstüne veda yaşandı bedenhanemizde. Viraneye döndü bu günlerde. Sanırsam bir rüyaydı, bu hayat. Dedim ya, bir varmış bir yokmuş hesabı.

Fırtınalar esti yer yer. Dağıttı ne var ne yoksa. Dikili taş bırakmadı. Sanki yıllık temizlik gününde. Aldı götürdü ne varsa. Rüzgârlar fısıldadı yerine göre. Beden hanesinin çöplerini sildi, süpürdü. Tozunu alıp pırıl pırıl yaptı. Meltem rüzgârı okşadı sonra saçlarımızı. Teselli etmek istercesine öpücük kondurdu yanaklarımıza. Ninni söylermiş gibi kulaklarımızda senfoni orkestrası oldu esintiler.

Ruhumuzun dünyaya açılan penceresinden, yanık izleri bırakan yaşlar süzüldü yanaklara. Al al kızardı da sebebi aşk zannedildi. Hıçkırıklar melodi oldu dudaklarda. Tınılar yükseldi gırtlaktan. Hüzne giydirdiler şarkıları. Ağıt dediler adına. Beş metre beze müptela oldu. Gün umuda doğmadı. Kara bulutlara esir şimdi.

Yürek, gecenin sırlı karanlığında yok olmak ister gibi. Ufkun derinliklerine süzülüp gitmek istiyor sanki. Yaşadıklarını kaldıracak mecali yok. Sabır firarda.

Adım adım çıkarken ömür merdivenlerini; ağaran saçlar, kırışan ciltler, dökülen dişler oldu yoldaşı. Bazen dizler isyan etti, bazen dirsekler... Gözlerin bakışı bulanıklaştı. Yeni arkadaşlar edindi gözler. Çerçeveli, çerçevesiz, yuvarlak, köşeli, rengarenk arkadaşlar. Kimi taşlı kimisi de ipli. Ayrılamayacağımız birliktelikler...

Ömür dediğin, ikindi vakti ağaç dibinde mola vermek gibi. Menzile ramak kala soluklanmak gibi. Bitmeyen arzuların, tükenmeyen isteklerinin, yarım kalan hayatlar misali...

Telafisi olmayan tek şey, hunharca harcanan zaman oldu. İşte bitti hayat. Başta da dediğim gibi; bir varmış bir yokmuş hesabı...

***

TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...

Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz

Editör: Deniz İmre

ETİKETLER: Ümmügülsüm Hasyıldırım ÖMÜR DEDİĞİN

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Ümmügülsüm Hasyıldırım

DİĞER YAZILARI Bir Mum Işığına Tutsak Yeter Hakikat Neydi Vuslat Yakındır Sekiz Mart Hasılı Maya Tam da Bu Yüzden Hayat Gailesi İçler Acısı Anlayamıyorum Babalar Günü ve Kurban Bayramı Ezanlar Yasta Ana Gibi Yar Vatan Gibi Diyar Olmaz Mükâfat Günlere Hapsettik Sevgileri Safımız Belli Olsun Cennet Gülleri İade Ediyorum Utanç Bayrak Çekmiş Özgürlüğe Keder İlacı Yok Hayırlı Bayramlar Seni Seviyorum Bize Ne Oldu? Gül Neydi? Bayram Huzur İklimi İçimden Gelmiyor Kıyamete Uyanmak Uyku Molası Üç Kardeş Ne Oldum Deme Ne Olacağım De Dostluk Sözlerde mi? Kanat Takmış Öğretmen Ben Neyim? Gülümse Hep Ağlamayı Seçtim Hayatımda Açlık Prangalarımız Sensizlik Bir Okul Düşün / Üçüncü Bölüm Bir Okul Düşün / İkinci Bölüm Bir Okul Düşünün... Tohumum Saygı Muhabbet Sofrası