Muhabbet Sofrası

Hani insanın içi içine sığmaz ya, hani kaybettiği oyuncağını bulan çocuğun sevinci var ya, hani bazı duyguları anlatacak kelime yetim kalır ya işte öyle bir duygu durumuyla tebessüme durmuş yüzüm.

Mutluluğu muştular zaman yüreğine. Ânın tadı damağında. Bir söz, bir gülüş, bir bakış öper yüreğini. Dudakların, suya hasret toprak gibi.

Vuslatın çehresi mütebessim. Ziyaretçisini heyecanla karşılayan yürek, vuslata kaim. Işıl ışıl, Cıvıl cıvıl pür neşe. Güzelliğine güzellik katan yıllar, neşesini katlamış ikiye. Doyumsuz kucaklaşmaların lezzeti biteviye. Hediyeleşerek Sünneti uygulamanın doyumsuz tadı eklenir muhabbete.

İkramların biri iner biri çıkar masadaki makamına. İçecekler, dudaklara sunulmuş ziyafet. Meyve tabağı heyecana durmuş sırasını beklerken. Ruhumuzdaki hissi, sevginin ete kemiğe bürünmüş hali. Sözler kovalıyor birbirini. Yılları âna sığdırmak istercesine, yarışıyor sözler birbiriyle.

Üçüncü muhabbetin sandalyesi doluyor az sonra. Tüm engellere dur diyerek oturuyor makamına. Yanakları ışıl ışıl mutluluktan. Yıllara meydan okuyan fiziğiyle, bir kahkaha fırlatıyor muhabbet sofrasına. Özgün, samimi, içten tebessümler tatlısıdır artık muhabbetin. Odalar yetersizdir sevgi üçgenine.

Anadan yadigar, el dokuması kilimlerin süslediği balkon keyfi, kana kana içilir muhabbetin tam ortasında. İncitmekten korkarcasına, usul usul okşar rüzgâr saçları. Şuh kahkahalardır balkonun süsü.

Gün döner. Akşama ramak kala, ayrılığa dem vuran sözler, vurulan son darbedir muhabbete. Ayrılığa davetkâr telefonlar, üzüm suyu sıkar muhabbetin ortasına. Dudak kıvrımları isyankâr. Hafiften burkulmalar yer alır gönül hanenin sırça sarayında.

Üç yürek zamana hayıflanır acelen ne diye. Gün gruba yeltenince, firakı kapı arası sohbetle uzatırlar meyusane. Dost meclisi dağılmaya meyl etmez uzunca bir süre. Sonra, sarmaş dolaştır yürekler birbirine. İstemsiz bineğin kapıları aralanır hüzünlü gözlerle. Veda sözleri uğramaz dudaklara. Yeniden buluşmanın kavliyle teselli bulurlar acizane.

Ayrılığa dair bir buse, acıtır yüreklerini. O en güzel sevgi şekliydi aslında. Ancak buse değil, vedalardı sızlayan yaralarının müsebbibi. Kapanan camın ardından sallanan eller, hüzünlü gözlere eşlik eder. Bir daha ki sefere verilen sözlere binaen, umutla tebessüm ederek uzaklaşırlar noktaladıkları muhabbet sofrasından. Günün sonunda, daim olan gerçek dostluk vurmuştur mührünü son deme.

ETİKETLER: Ümmügülsüm Hasyıldırım Muhabbet Sofrası

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Ümmügülsüm Hasyıldırım

DİĞER YAZILARI Mükâfat Günlere Hapsettik Sevgileri Safımız Belli Olsun Cennet Gülleri İade Ediyorum Utanç Bayrak Çekmiş Özgürlüğe Keder İlacı Yok Hayırlı Bayramlar Seni Seviyorum Bize Ne Oldu? Gül Neydi? Bayram Huzur İklimi İçimden Gelmiyor Kıyamete Uyanmak Uyku Molası Üç Kardeş Ne Oldum Deme Ne Olacağım De Dostluk Sözlerde mi? Kanat Takmış Öğretmen Ben Neyim? Gülümse Hep Ağlamayı Seçtim Hayatımda Açlık Prangalarımız Sensizlik Bir Okul Düşün / Üçüncü Bölüm Bir Okul Düşün / İkinci Bölüm Bir Okul Düşünün... Tohumum Saygı