Hakikat Neydi

"Sev" dedi aklım gönlüme. Gönlüm tabi oldu aklıma. Vicdan terazisi eşitlendi ruhumda. Vefa girdi araya. Köprü oldu umuda. Umut sevdanın lokması oldu sonunda.

Yaralar derindi, merhemi yoktu. O yaralara kurtlar doldu. Teninde irin, cerehat, iltihap oldu. Anlayana rızık bedende, acı canda, ten ızdırapta; çözümü ise ruh, sabırda buldu.

Bir taraf açken, diğer taraf toktu. "Bana dokunmayan yılan bin yaşasın" dedi ama soktu. Adalet ararken tutuldu nutku. Dilini çözecek bağı yoktu. Öyleyse iyilikten neden korktu?

Nefesi yüreğine kurdu pusu. Düştü pusuya umudu. Zehir içti, alev soludu. Kin, nefret, kıskançlık nefretini kustu. Sevgi çekti kılıcını, boynunu vurdu.

Adım adım menzile yürüdü. Menzilin ardı ölümdü. Ölüm bu dünyanın son günüydü. Bu yok olmak değildi elbet; beyazlar içindeki rehber, ebede açılan kapıda göründü.

Varlığın, varlığı verene emanetti. Emanet omza büyük yüktü. O yük Dünya gemisine düştü. Düşen yüküne tüm sinekler üşüştü. Bir ömür verdiğin hazineni, sinekler bölüştü. Hissene, on iki metre kaput düştü.

Ardından gelenler senin ismini anmadı. Cenaze koydular adını. Amaç edindiler bir an önce gömme yarışını. Bir dakika beklemeye tahammül edemediler başını. Ele güne karşı akıttılar üç beş damla gözyaşını. Sonra yemeye durdular sofradaki aşını.

Beden hanesi kaldı dünyada. Bir can vardı emanet, o da yükseldi semaya. Geçen ömür ya feryadda ya duanda. Geride kalanlarsa hep vaveylada.

O da üç gün sürdü. O madalyonun görünen yüzüydü. Mirasçıların gözünü, mal hırsı bürüdü. Ömrünü adadığın malın, ortalığa döküldü. Sonunda geriye kalan göznurların, parçalara bölündü.

Bir bir hissedersin acılarını. Nedamet eder, kahredersin yaşadıklarını. Elinden birşey gelmez, "eyvah" der, ağlarsın; orada da çekersin geçmişin sancılarını.

Hazıra dağ dayanmaz elbet. Har vurur harman savurur gerideki velet. Hayır etmek gelmez aklına, oynar masada rulet. Kaybettikçe önce sen yanarsın, sonra evlat.

Dersin sevgim oldu başıma bela. Keşke olsaydı sevgim dünyada Mevla'ya. Dayanmasaydı hırs kapıya. Dünyaya çalıştığım kadar, çalışsaydım yarın ölüverecekmiş gibi öbür dünyaya. Şimdi ağlamak ne fayda. Ey gafiller, ağlayın şimdi siz bu zavallıya.

Sevgi her derde deva aslında. Yeter ki olsun “Rıza” dairesinde. Gıdası saygıyı eksik etme yanında. Yaratılanı, Yaradan'dan ötürü sevmekse amaç; neden yaratıldığının ol farkında.

Sabırla koruk helva olur da; o helvayı yiyecek yok zaman. Dertler birikmiş, olmuş Umman. "Hakikat neydi" diye soramadan, bir ömür daha son buldu anlayamadan.

Elbet dünya fani. Gelir ölüm ani. Ne gelir elden yani. Bir Fatiha, üç ihlastan gayri. İki cihanda da olsun yoldaşımız saygı ve sevgi.

***

TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...

Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz

ETİKETLER: Ümmügülsüm Hasyıldırım HAKİKAT NEYDİ

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Ümmügülsüm Hasyıldırım

DİĞER YAZILARI Vuslat Yakındır Sekiz Mart Hasılı Maya Tam da Bu Yüzden Hayat Gailesi İçler Acısı Anlayamıyorum Babalar Günü ve Kurban Bayramı Ezanlar Yasta Ana Gibi Yar Vatan Gibi Diyar Olmaz Mükâfat Günlere Hapsettik Sevgileri Safımız Belli Olsun Cennet Gülleri İade Ediyorum Utanç Bayrak Çekmiş Özgürlüğe Keder İlacı Yok Hayırlı Bayramlar Seni Seviyorum Bize Ne Oldu? Gül Neydi? Bayram Huzur İklimi İçimden Gelmiyor Kıyamete Uyanmak Uyku Molası Üç Kardeş Ne Oldum Deme Ne Olacağım De Dostluk Sözlerde mi? Kanat Takmış Öğretmen Ben Neyim? Gülümse Hep Ağlamayı Seçtim Hayatımda Açlık Prangalarımız Sensizlik Bir Okul Düşün / Üçüncü Bölüm Bir Okul Düşün / İkinci Bölüm Bir Okul Düşünün... Tohumum Saygı Muhabbet Sofrası