Hafife Alma

Henüz sekiz yaşında, okul dönüşlerinde iş yerime uğruyor. İçeri girdiğinde üstü başının biraz dağınık olduğunu görünce;

- Hayırdır ne oldu sana böyle?

İki elini yanlara açıyor sonra bezgin bir şekilde;

- Okulda kızla kavga ettim
- Eeee
- Kız beni dövdü anasını satayım

Özgüvenin desteklediği ön kabuller vardır; “ben bunu yaparım, ederim” diye girişilen kimi işler gider karşı tarafın özgüvenine toslar. Kimi zaman ise bu denklem size hiçbir şekilde mukavemet edemeyeceğini düşündüğünüz birisi üzerinden kurulmaya çalışılır. Öyle ya neticede kız, çocuk da bir kızı döveceğini hesap etmiş ama hesap tutmamış.

Tarih ufak toplulukların büyük topluluklara galebe çaldığı hikayeler ile doludur. İlahi yardım bir yana tehdit altındaki insan veya insanların can havliyle yaptığı savunma saldırganın rakibini hafife almasıyla birleşince saldırgan için bir bozguna dönüşür. Haklı olmanın insana veya guruba doğaüstü bir güç sağladığına insanlık defalarca şahit olmuştur. Olağanüstü durumlarda çelimsiz insanların içinden bir aslan çıkar.

Okul yıllarında bir arkadaşımız vardı. Belki de sınıfın en zayıf ve en kısa boylusuydu. Kimseye yaklaşmazdı, kendi halinde bir çocuktu. Böylesi insanlar akran zorbalığını denemek isteyenlerin hedefi haline gelir. Dikkat ederdim ne zaman birisi onunla ağız dalaşına girmeye başlasa çocuk hemen yumruğunu kendi ağzına sokar ve sonra parmaklarının eklem yerlerini ısırırdı. Akabinde de bir panter gibi kendine sataşan çocuğun üstüne atılırdı.

“Bunu neden yapıyorsun?” diye sormuştum. “Canım yanınca korkum geçiyor onun için yapıyorum“ demişti.

Korkunun geçmesinin bir yolu da artık kaybedecek bir şeyin kalmamasıdır. İşte o zaman ne fiziki ve teknik farklılıkların ne sayısal farklılıkların bir önemi kalmaz.

“Can havliyle” diye başlayan cümleler vardır. Genelde ölüm korkusunun tetiklediği bir savunma hali olarak bilinir. İnsanın kendini tehlikede hissetmesinden kaynaklı beynimizin ortaya çıkardığı sıra dışı bir gücü tasvir eder. Bu ruh halinin kadın veya erkek olmakla bir alası yoktur bu tamamen yaşama içgüdüsünün yarattığı bir savunma ve akabinde de saldırı halidir.

Fakat; “ben bunu nasıl olsa tepelerim” özgüveniyle saldıran birinin beyninin yarattığı güven duygusu ile tehdit altındaki birinin beyninin yarattığı korunma içgüdüsünün yarattığı güç bir biriyle çarpışınca netice çok farklı olabilir. Bunun da kızı erkeği yoktur.

ETİKETLER: Turan Demirci Hafife Alma

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Turan Demirci

DİĞER YAZILARI Ama Hep Bizim Koyunlar İyilik Kazansın Cins... Hepiniz Tarihe Geçeceksiniz Tapusunu mu Aldın Yapay Zeka Bard Bir Reklam Gidelim Şeker Gibi Seçim Basit Doğrunun Yanında Durmak Tansiyonum Çıktı Yön Tayini Zaman Doğru Müzik Henüz Çalmadı İlk Emir Köprü Eski Evler Renksiz Olur Uyum... Şahsiyet Sevmek Lazım Kural Ha Deyince Olmuyor Özlem Ben Yaparım Abi Çizgi Yaşamadan Öğrenemezsin Adam... Ver Paşam Elimizden Geldiğince Bazı Şeyler Hiç Değişmiyor Çalmanın da Bir Adabı var Hacamat Güç... Ne Yazmalı? Bilgi mi Beceri mi? Kendini Değerlendir Yol... Gülümseyin Ekip İşi Ahlak mı Dediniz Sanal Kullanma Kılavuzu Klasik Başkasının yerine düşünme Geri vites Meydan Mustafa Okul mu?.. Enerji Profesyonel Çeşit Karar Ver Çıplak Gerçek