ŞİİRCE / SENİ SEVİYORUM DİYEBİLMEK
O kadar kolay mı
seni seviyorum, diyebilmek?
Titreyen dudaklarını farkedilmesin diye
Dişlerinle kanatırken,
Yüreğinin sesiyle bağırmak,
Ve dahi
Farklı yasları tutan insanların
Çığlıklarına gizlenmiş sessizlik gibi olmalı
seni seviyorum, diyebilmek.
Esir pazarına düşmüş cariyenin
ıssız bakışlarına hapsolmuş,
geleceğe atılmış çapa gibi,
Demir parmaklıklar ardında kaybolmuş,
suçsuz bedenin yazılmamış hikayesine inat
pervasızca gök yüzünü arşınlayan
güvercin tadında olmalı
seni seviyorum, diyebilmek.
Tipinin en hasında
Çatısı hayallerle yıkılmış yuvaya
Kurumuş teniyle sıcacık gerdek,
Acıyan tanelerini bir kenara iteleyip
Sarıp, sarmalamak gibi olmalı
seni seviyorum, diyebilmek.
Kaygısızca ardını dönüp gitmelerin
umursamaz yol almaların
sorgusuz vedaların
ezikliğini yaşamadan
Kelimeleri ağzına tıkayan fırtınaya karşı
acıtmayan baş kaldırı gibi olmalı
seni seviyorum, diyebilmek.
Çatık kaşlı, serçe yürekli babanın
töre uğruna zincirlediği cümle,
Katığından, binbir katık yapıp
tüm çocukları emziren
ana kucağı gibi
dimdik olabilmeli
seni seviyorum, diyebilmek.
Ören yerinde unutulmuş
kimliksiz sevdanın peşinde
çıplak ayakla koşabilmek,
Yıkılmış mutluluklar arasında
çabalayan dört duvara
payanda olabilmek gibidir
seni seviyorum, diyebilmek.
Mızrabı kaybolmuş bağlama teli gibi
kendiliğinden haykırmak,
Gül kokulu bahçelerin gölgesinde
Isırgan otu olmayı kabullenmek gibidir
seni seviyorum, diyebilmek.
Gece boyunca ağlayan
çaresiz çocuk nöbetlerini
yüreğinde otayıp
Güleç sabahlara
onunla merhaba salıncağı kurabilmek gibiydi,
seni seviyorum, diyebilmek.
Bütün bezginlikleri
ahları
ofları
keşkeleri
çelimsiz tabanınla ezip,
Kara tahtaya,
yine kara kalemle yazabilmek gibidir
seni seviyorum, diyebilmek.
