Sanal

Yıllar önceydi, bir müzik çalışması için stüdyo arayışım vardı ve bir tanıdığımın tavsiyesiyle bir yerle randevulaştım. Randevuya gideceğim akşam misafirim olan tanıdığıma “hadi gel beraber gidelim” dedim ve adrese gittik.

Bahçe içindeki tek katlı binaya girdiğimizde, salonunun kayıt stüdosu olarak ayrılmış bölümünün kayıt masasında arkası bize doğru oturan vatandaş benim selamlamam ile bize doğru dönünce önce benim selamımı aldı, sonra şaşkın bir ifadeyle arkamda duran tanıdığıma baktı ve “ vaaay ……. sen nerelerdesin yahu” dedi.

Ben bir yandan şahsa bir yandan tanıdığıma bakarken şahıs ekledi “ Seni o kadar bekledik, daireleri de beklettik ama senden haber çıkmayınca bizde sattık” deyince bizimki mahcup bir ifadeyle “bazı aksilikler oldu o yüzden gelemedim” dedi.

Stüdyonun sahibi olan vatandaş çok tanınmış inşaat firmalarından birinin sahibi, ek iş olarak da müzik işine girmiş, hem kendi müzikle alakalı olduğu için hevesini tatmin ediyor hem de dışarıdan gelen müzik işlerini yapıyorlar.

Oradaki işim bitti ve ayrıldık. Eve dönerken tanıdığım hikayeyi anlattı. Çok uzun yıllar çok zor şartlarda çalıştığına ben tanığım. Sabahın altısından gecenin on birlerine kadar süren bir mesaiyi yıllarca sürdürdüğünü biliyorum. Tüm bu zamanlarda da hep kirada oturdu. Zaman içinde bankada bir miktar parası birikiyor. Bir süre sonra bankadaki bir görevli birikimini borsa üzerinden değerlendirmesini öneriyor, öneri eyleme dönüşüyor, kazanç ivme kazanıyor, biraz daha biraz daha derken karşılaştığımız mütahhitten iki tane dubleks daire alacak kadar bir meblağa ulaşıyor. Pazarlığı yapıyor, satın alma aşamasına geliyor ve sözleşiyorlar ama portföyünü yöneten görevli borsanın yükselme eğiliminde olduğunu biraz daha beklemesinin iyi olacağını söylüyor. Ama beklenen olmuyor. Borsa düşüşe geçiyor, düşüyor, düşüyor.
Vefatına kadar kirada oturmaya devam etti…

Hani “para araçtır” derler ya bende hep şöyle derim “evet para bir araçtır ama hırsını kontrol edemediğinde freni boşalmış bir araçtır”

Geçmişte olduğu gibi bu gün de insan zihni her şeyi çoğaltmak üzerine hareket ediyor. Satın alınabilir değerlerin bu kadar artmasının altında insanın bu çoğaltma isteği yatıyor. Helede bu günün dünya düzeni içinde insanın rahat yaşama isteğini tetikleyen para üzerinden para kazanma hırsı çok zor şartlarda kazanılanların anlık risklerle heba edilmesine yol açabiliyor. Hele birde o paranın devamı yoksa sonraki hayatlar hem şahısların kendi iç dünyalarında hem de çevreleriyle yıllarca bitmeyecek çekişmelerine sürtüşmelerine de gerekçe oluyor.

Amatör ruhlarla ve duygusallıkla şahsın boğazından veya ailesinin nafakasından artırarak biriktirdikleri profesyönellerin para oyunları arasına dahil olduğunda gerçekte kazananın kim olduğu zaten bellidir. Çünkü kural başından bellidir “kumar her zaman kasaya çalışır” Anlık kazançlar, kısa süreli karlar olabilir zaten sistem de tam olarak bundan yararlanır. Sizi tam kazanma hissine alıştırdığında kaybettirir. Şehir efsaneleri üzerinden yürüyen bu yüksek kazanç hikayerinde ben hep şunu sorarım “ bunca yıllık ömründe çok yakınından birinin yüklü bir meblağ kazandığına ve bu kazançla sonraki hayatında devam eden varlıklı yaşantısına şahit oldun mu” ?
Bu sorunun cevabı her zaman “hayır” dır…

Bunun iki nedeni vardır, birincisi zaten kazanamazsınız, ikincisi ise kazandığınız ufak meblağı hırsınıza yenik düşerek çoğaltmak için tekrar sisteme sokarsınız. Orada da sistem Trakyalıların kullandığı bir söz vardır ona döner “alcan vercen, alcan vercen, alcan… vermeycen”

Biliyorsunuz son dönemlerde sanal para gündemde. Eleman bankadan kredi çekip sanal paraya yatırıyor. Sohbet ederken “ne durumdasın” diye soruyorum, keyifli bir şekilde yükseliyor diyor, yükseliyor…
Birkaç hafta sonra yüzü asılmaya başlayınca hayırdır diye soruyorum.
-Sorma diyor, yatırdığım paranın dörtte üçü gitti, şimdi yükselmesini bekliyorum ama hiç hareket yok.
-Sıkma canını diyorum, reel paranı sanala yatırdın, zaten istediğin sanal para değilmiydi? Aha işte senin para sanal oldu…