Köy, Göl ve Çocuk

I.
Kuşlar göçtü bu diyardan, göl durur mu, durmadı, kurudu.

Hem de tüm balıklarını balçığına gömerek!

Dua eden oldu mu?

Dua mı! Şimdi torun torba sahibi en son yağmur duasına çıkanlar!

Çocuklarının çimeceği gölleri yok artık köyün.

Yas tutan oldu mu?

Kaç tane anne saçını başını yoldu! Ağıt yaktı, gölü doldurdu.

İşte tam buradan karşıya yüzdüğün ilk gün, yosunlardan korkan çocuk,

Zafer senin mi şimdi! Sahi kimin?

Zafer, gözlerini kısarak kuruyan sazlık tarafına bakanların.

II.
Oyalama beni!

Su bekler kuzular,

Tulumbada çocuklar, yalakta yıkanacak kadar küçük değiliz!

Kaz çobanlığından, kuzu otlatmaya terfi ettim bu yaz,

Bu ağıl oyun alanımız, dolmaz hiç ambarımız...

Biliyorsun, bir cambazın arabasına kadar beraberliğimiz,

Melemelerle şen çayır, top peşinde çocuklar,

Sazlık herkesin, hayvanlar aç, yok keyfiyete zamanımız!

Hem Kurban yaklaşıyor,

Kışa nasıl gireriz, tarlada amele annemiz ve babamız!

Kuzular ki onlar işimiz, gücümüz, aşımız…

ETİKETLER: Muhammet Çavdar Köy Göl ve Çocuk

NELER SÖYLENDİ?

Yusuf Çavdar 6 ay önce

Emeğine ve kalemine sağlık kardeşim.

Yusuf Çavdar 6 ay önce

Emeğine ve kalemine sağlık kardeşim.

erdal orhan 7 ay önce

akıcı bir dille şiirsel bir tanımlama olmuş emeğinize sağlık

Muhammet Çavdar

DİĞER YAZILARI Bir Kayboluşun Beyitleri Kanayan Yara * Ölümden Korktuğum Doğrudur Çağrı Ümit Polat’ın Avuç İçi Öyküleri: Zevzek Bana Ait Görülmeyen Yerden Münâcât Semenderin Rüyası Bedevinin Şarkısı Kızıl Gökyüzüne Ağıt Hayat Bazen Yoksunluk Ölümsüzler Köyü Can Bağı ve Ölüm Perileri El Hamra ve Güvercinler Hatır'ı Olmayan Hatıralar Hiçbir Şey 'Sebepsiz Yere' Değildir! Ekmek Arası Keder Ketum ve Sinematografik Hikâyeler Kadim Kentin Meczubu Kuşların Dili’nden Kalan Ama Bu Hayat Eski'nin Söylettiği Ay Düştü Payıma Düş'te Kalan Karlar Ülkesi