Münâcât

Belki bir gün bir çatlağımdan sızar gün ışığı diye çıktım yola

Yokluk denilen bu muşambadan örtünün ölçüsü olmadı mesela

Yakın ağaçların gölgesinden ırağa savrulan bir yapraktır kimsesizliğim

Söyle ey rahmet sahibi, nerede durmalı kul, nasıl karşılamalı yazgısını

Yoruldum sana doğru koşmaktan, merhamet et

Örtümü yırtamadım, belki çıplaklığımdan korktum

Belki duyarsın diye eşiğinde bekledim taş ve kerpiçten hanemin

Rüzgârla ve soğuklaydı savaşım

Israrda keramet var mıdır, bilmediğim bir lügat bu

Kalın muşambam eriyor işte, işte çatlaklar gövdemde

Nurundan yoksun kapanıp açılan gözler neyi görür, söyle

Nereye varırım karanlıkta, bu menzilsiz yol çıkmaz hiçbir ile

Bu öleyazan vücut, bu çırpınan kalp için bir huzmen yeter, biliyorum, sadece bir huzme

***

Dinlemek için görsele tıklayın...

ETİKETLER: Muhammet Çavdar Münâcât

NELER SÖYLENDİ?

Muhammet Çavdar

DİĞER YAZILARI Bir Kayboluşun Beyitleri Kanayan Yara * Ölümden Korktuğum Doğrudur Çağrı Ümit Polat’ın Avuç İçi Öyküleri: Zevzek Bana Ait Görülmeyen Yerden Köy, Göl ve Çocuk Semenderin Rüyası Bedevinin Şarkısı Kızıl Gökyüzüne Ağıt Hayat Bazen Yoksunluk Ölümsüzler Köyü Can Bağı ve Ölüm Perileri El Hamra ve Güvercinler Hatır'ı Olmayan Hatıralar Hiçbir Şey 'Sebepsiz Yere' Değildir! Ekmek Arası Keder Ketum ve Sinematografik Hikâyeler Kadim Kentin Meczubu Kuşların Dili’nden Kalan Ama Bu Hayat Eski'nin Söylettiği Ay Düştü Payıma Düş'te Kalan Karlar Ülkesi