Ay Düştü Payıma

Ay Düştü Payıma
I.
Gökte ilk dördün, havada is kokusu,
Esrik bir şiir dolanmış boynuma,
Bir ren geyiğinin çığlığı tüfeğime yapışmış,
Arkasından koşturduğum tazı hırlıyor,
Susamak değil asla, susmak bunun adı
Kim, söyleyin kim duyacak beni?
Yokuşu tırmandıkça kayboluyor ay
Kuzey ışıkları sarıyor eriyik irislerimi,
Bir âmânın düşündeki eleğimsağma sayın
Altından ben hariç geçen tüm varlık
Gökte son dördün, doğada kış uykusu
Avcı değil, savrulmuş bir avım bu cenderede,
Kendimden, her şeyden kaçmak bunun adı
Kim, söyleyin kim kurtaracak beni?

II.
Ay düştü pencereme,
Bakır bir dibekte ezerken acılarımı,
İncitilmiş bir şarkıdır dolanan dilime
Ay kadar büyüdü gözbebeklerim,
Ağlarken kesilen söğütlere,
Duyulmamış bir öyküdür yapışan genzime
Ay alıp başını gitti öteye,
Boz bir kurdun ulumasıdır bu,
Korkutulmuş çocuklar doluştular bahçeme
Ay öptü şakaklarımdan kaybolurken,
Köpekler kovalıyordu kurdu
Unutulmuş kırmızı bir kurdela takıldı gözüme ,
Ay yok, gök yok, yer yok,
Çığlığı koparan günahkar ademoğlu,
Taşlaşmış bir yumru konuldu kalbimin yerine

ETİKETLER:

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Muhammet Çavdar

DİĞER YAZILARI Bir Kayboluşun Beyitleri Kanayan Yara * Ölümden Korktuğum Doğrudur Çağrı Ümit Polat’ın Avuç İçi Öyküleri: Zevzek Bana Ait Görülmeyen Yerden Köy, Göl ve Çocuk Münâcât Semenderin Rüyası Bedevinin Şarkısı Kızıl Gökyüzüne Ağıt Hayat Bazen Yoksunluk Ölümsüzler Köyü Can Bağı ve Ölüm Perileri El Hamra ve Güvercinler Hatır'ı Olmayan Hatıralar Hiçbir Şey 'Sebepsiz Yere' Değildir! Ekmek Arası Keder Ketum ve Sinematografik Hikâyeler Kadim Kentin Meczubu Kuşların Dili’nden Kalan Ama Bu Hayat Eski'nin Söylettiği Düş'te Kalan Karlar Ülkesi