Çağrı

Gel, hikâyem karışmadan toprağa

Gel otur yamacıma, bakalım kaynayan semaya

Göğün sakladığı ne varsa, sırrı sırrımız olsun

Adına yağmur diyelim mesela

Yıkasın nasırlı ellerimizi, tutsak kalplerimizi

Yağmur ki çisil çisil sen olup üzerine yağıyor

Beni insanlarıyla avutamayan bu şehrin

Ve içlerinde izini kaybettiğim kalabalık caddelerin

Bu yağmuru kaç kez taşıdım saçlarımla seni yazdığım her satıra

Bu duraktan kaç kez açıldım kayıkla uçsuz bucaksız bozkıra

Gel, soluğunla filizlensin sana dair ne varsa mısra mısra

Gel otur yamacıma, sarılalım denizin kıyılarımıza saldığı rüzgâra

Ben ismini yazıyordum buğulu camlara, kıvrılan yolların lisanını sökerken

Şimdi burada bir tufan kopsa, şimdi sular dolsa boğazıma

Bulurum kendimi seni ekerken ruhumun çoraklığına

Gel yeter ki

Kaplanmadan yamaçlarım tortu ve yosunla

Küf kokusuyla dolmadan odam

Okunmadan adımın geçeceği sela

Hikâyem karışmadan toprağa

Yeter ki

Gel

ETİKETLER: Muhammet Çavdar Çağrı

NELER SÖYLENDİ?

Muhammet Çavdar

DİĞER YAZILARI Bir Kayboluşun Beyitleri Kanayan Yara * Ölümden Korktuğum Doğrudur Ümit Polat’ın Avuç İçi Öyküleri: Zevzek Bana Ait Görülmeyen Yerden Köy, Göl ve Çocuk Münâcât Semenderin Rüyası Bedevinin Şarkısı Kızıl Gökyüzüne Ağıt Hayat Bazen Yoksunluk Ölümsüzler Köyü Can Bağı ve Ölüm Perileri El Hamra ve Güvercinler Hatır'ı Olmayan Hatıralar Hiçbir Şey 'Sebepsiz Yere' Değildir! Ekmek Arası Keder Ketum ve Sinematografik Hikâyeler Kadim Kentin Meczubu Kuşların Dili’nden Kalan Ama Bu Hayat Eski'nin Söylettiği Ay Düştü Payıma Düş'te Kalan Karlar Ülkesi