Gül dedi, gülümsedim pervasızca. Sensizliğe inat, kucakladım hayallerimi. Sıkı sıkı sarmaladım doyasıya. Sensizlik yankılandı kulaklarımda. Ruhumun penceresi gözlerim, şahit olmadı sensizliğime. Sensizlik, ruhuma vurulan en ağır darbeydi.
Hasretlik neydi. Kavuşmak mı ayrılık mı. Ya da özlemek. Neydi hasretlik. Gül deyince gülmek, ulaşamayınca ağlamak mı. Anımsadığında titreyen çenene eşlik eden yaşlar mı. Susmak. Susunca biteceğini sanmak. Bitmeyecek.
Sensizliğin kıskacında kalmışsa yüreğim, kavuşmayı neyleyim. Ruhum sevgine talip, sensin benim meylim. Huzur buldum isminde, sevgiye doydu yüreğim. Hani derler ya ‘ne insan toprağa doydu, ne toprak insana doydu’. Çünkü faniye değil bakiye talibim. Bu yüzdendir sensizliğe hasretim. Göremesem de, tutamasam da biliyorum hayatımdasın. Bedenimde can, yüreğimde sevdan, gönlüm sana hayran.
Emanetine ihanet etmesin bedenim. Aklıma mukayyet olmak isteğim. Sana kavuşabilmek tek hevesim. Sen yoksan benliğimde, bu hayatı neyleyim. Varsın sınansın varlığım. Sınavınla sana varmaya razıyım. Dudağımda tesbih olsun adın, dilimde şükrüm. Hasretinle benliğim iki büklüm.
Eğilsin başım secdeye Huzurunda. Islansın seccadem gözyaşımla. Huzur bulsun gönlüm sevdanla. Doysun ruhum tefekkür sofrasında. Senden gelene amenna ve saddakna. İsyana götürme yeter ki Ya Rabbena. Huzur çeşmenden içir gönlümü kana kana. Tüm varlığımla teslimim sana.
Sonunda varsa sana kavuşmak, razıyım üç günlük dünyada sensizliğe. Varsın sensizlik yankılansın kulaklarımda. Sensizliğe inat, seninle son bulsun nefesim son vedada. Ben seni özlemeyi seçtim şu fani dünyada. Yansa da yüreğim aşkının korunda.
Sensizlikmiş doyumsuzluk. Sensizlikmiş boşluk. Sensizlikmiş yokolmuşluk.