Gönül ne kahve ister ne kahvehane; gönül sohbet ister, kahve bahane.
Bizi böyle derin anlatan ne güzel sözlerimiz var. Muhabbetin sıcaklığını, samimiyetini, bir ve birlik olmayı anlatan sözler. Kenetlenmeyi, birbirimizi sarmalamayı anlatan, özleten deyimler, vecizeler.
İnsanın omzuna yaslanabileceği bir dostunun olması, bana ayrıcalık gibi geliyor. Hakiki bir dostun, gözyaşlarını silen elleri, başını koyabileceği omzu olması, bu zamanda hakikaten ayrıcalık.
Bahanesi olmayan, sohbetine doyulmayan, menfaat ilişkisinin olmadığı, iyi günde de kötü günde de sana el uzatan bir dostun varlığını bilmek. Vefa duygusu taptaze olan, düştüğünde bir tekme de o vurmayan, kalkarken elinden tutan, her durumda seni başucunda bekleyen, mutluluğunda neşeyle coşan, acınla gözyaşına boğulan, "Naptın sen?" değil de "Ne yapabiliriz?" diyen bir dost. Sorgusuz, sualsiz..
Böyle halis, hakikatli durumları ifade eden naif ifadeler. Kime ait bilmiyorum, bir yerde okumuştum. "Deniz derindir durulmaz, dostluk ebedidir unutulmaz." diyordu. Çok sevmiştim bu sözü. Bizi biz yapan değerlerimizin, bizi biz yapan ifadeleri.
Söz dosttan, dostu anlamaktan açılmışken yüreğimi yumuşatan, gönlümü ümit var eden dostlukları düşünürüm.
Yüreğimdeki ses; "Dostluk, alış verişte değil, yolculukta değil, yemekte değil, kötü günde belli olur." diyor. Hani öyle denir ya.
Dostunu tanıyacaksan önce yemeğe çıkar veya yolculuğa çık. Yada birlikte alışverişe çık. Ben de kötü gün diyorum. Omuz omuza verdiğinde dik durabiliyorsan, önüne düşen rehber, ardına döndüğünde seni kollayan bir el oluyorsa, seninle lokmanı paylaşabiliyorsa dosttur.
Menfaat ilişkisi yoktur dostlukta. Haset, kin, nefret yoktur. Bende olmasın, onda olsun düşüncesi mevcuttur. Riyasızdır. Samimi ve içten. Hastalandığında senin haberin olmadan gıyabında iyileşmen için dua eden, çevresinden de talep edendir.
Düğün ederken ilk gelen, ev aldığında seninle gurur duyan, başarılarında senden önce gururlanandır.
Sözler. Kardeşliği, arkadaşlığı, dostluğu en iyi anlatan sözler. "Dost acı söyler" derler. Ya da "Dostun attığı taş baş yarmaz." derler. Mesela "Dost kara günde belli olur." der, başka bir sözde.
Binlerce sıralanabilir bu deyişler ard arda. Bizi bizden daha iyi anlatan özlü sözler.
Sonra iyiye, kötüye, güzele, yalana, afete, musibete şahitlik eden gözlerimiz var. İbret almayı akledemeyen, yaradılış gayemizi idrak edemeyen, gördüğüyle yetinip, ardındaki sırrı göremeyen gözler. Birbirini tamamlayan, yerine göre destekleyen duygularımız hayatı anlatır bize. Pazılın parçaları gibi birbirini tamamlıyor.
Sözlerle birbirimizi tanır, gözlerimizle tasdik eder, muhabbetlerimizle beraberliğimizin sınırlarını çizeriz. Kim dostumuz, kim arkadaşımız, kim düşmanımız; sözler belirler, gözler tasdik eder, yüreğimiz onaylar.
Hâsılı:
Gözler vardır, sözleri inkar eder.
Sözler vardır, gözlere eşlik eder.
Sözler vardır, yürekleri fetheder.
Sözler vardır, sahibine efendilik eder.