Turuncu Daktilom

Benim dönemimde televizyon- gazetecilik okuyan arkadaşlarım çok iyi hatırlarlar.

Daktilo derslerimiz,Türk filmlerinin Aliye Rona’sına benzeyen Melahat Hocamız vardı.

Önümüzde bir daktilo, yanında saman kâğıdından kocaman bir alıştırma kitabımız, gözümüz daktiloya takılı beyaz kağıtlarda; o sert tuşların bastığı harflerin sesiyle yazar dururduk.Hocamız sıraların arasında dolaşır kontrol ederdi, süre tutardı. Tuşlara bakmadan yazmak önemliydi.

O yıllarda on parmakla, hızlı yazmak için az ter dökmedik. Parmaklarımız F klavyede çalıştı durdu.
Daktilo dersinin faydasını yıllar içinde çok gördüm tabii.

Turuncu daktilomla el ele ne cümleleler yazdık. Zamandan zamana akarken aletler bizim elimiz ayağımız.

Daktilom yorulunca yerini bilgisayarlara bıraktı.

Ne büyük kolaylıktı bu elektronik beyinler.
Yaz, sil, kopyala, yapıştır, kaydet…

Son yıllarda bana fotoğraftaki bu küçük arkadaş eşlik ediyor. Nereye gidersem o da benimle, sırt çantamda, el çantamda geliveriyor.

Kapağını açınca selâmlaşıp başlıyoruz konuşmaya.Yanımızda bir de içeçeğimiz oldu mu, zaman bizi, biz zamanı kovalayıp duruyoruz.

Tabii bazen yoruluyor, şarjı bitiyor, elektrik gerekiyor, sonra internet lâzım derken, zorlanmıyor değiliz kırda bayırda.

“Akıl unutur kalem unutmaz” “Söz uçar, yazı kalır.” derdi sevip saydığım bir büyüğüm.“Evlâdım çantanızda bir küçük not defteriniz, bir kaleminiz mutlaka olsun; lâzım olur, not alırsınız.”O sözü küpe yapıp, yoldaş eyleyiverdim ben de.

Kafamın içinde cümleler hareketlenince, bilgisayar da yoksa yanımda, küçük defterim kalemlerim sesleniyor çantamın gözünden, "Biz varız ya, al kullan işte.” Ne zaman kalemleri elime alsam, pek seviniyorlar, neşeyle yorulmadan çalışıyorlar.Duygu
larımı kutsal bir emanet gibi kadife bir yastığın üzerine yatırıp, ipek bohçalara sarıp sarmalıyorlar, ta ki zamanı gelip de okununcaya değin…

Aslında hepimizin eli değmeli kaleme, kâğıda. Hepimizin cümleleri kıymetli, okunası.

Yeter ki yazalım, çizelim.

İnsan ruhunun incelikleri,en güzel bir kalemin ucundan damlar durur sayfalara…

Tüm değerli hocalarımız ve Melahat Oral'a sevgi ve saygıyla..

ETİKETLER: Dilek Tuna Memişoğlu Turuncu Daktilom

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Dilek Tuna Memişoğlu

DİĞER YAZILARI Bir Arife Sabahı Kiraz Ağacı ve Ardıç Kuşu Bir Güllaç Hikâyesinde Ramazan Ayı ve Biz Biz Uyurken Açlıktan Çocuklar Ölüyor Yanı başımızda Geçmiş Zaman Fotoğraflarını Okumak Bir Kandil Günü Huzuru Var İçimde Tükettikçe Tükeniyoruz Etrafına Konfeti Gibi Kibarlık Saç Atam Ankara'ya Gelmiş Bayrak Asılı Evler Nardugan Bayramı ve Nar Taneleri Ben Kadınım Hoş geldin Aralık 10 Kasım'da Atatürk'ü Anmak ve Anlamak Dünya Kız Çocukları Günü Çanakkale Yanıyor Canımız Yanıyor Hepimiz Birer Zaman Yolcusuyuz Ruhlarımız Karışsın Arife Sularına Hıdırellez Aşkına Ne Çok Emek Ah Eski Bayramlar Ah Dumlupınar Nevruzumuz Kutlu Olsun Ankara’ya Kar Geldi Emanet Çocuklar Aşk İle Okumak, Aşk İle Yazmak Kadın Öyküleri Yazmak Sadece Güzel Cümleler Suyumuz Kıymetlimiz Hepimiz Cumhuriyet Çocuklarıyız Kendime Ait Bir Masa Bu Ay Kaç Kitap Okurum? Gururlu Destanımız Çanakkale Hoş Geldin Eylül 30 Ağustos Zafer Bayramımız Kutlu Olsun Bir Hafta Sonu Güncesi Haydi Şimdi Desek Hayata Çocukluğumuzun Yazarı Ömer Seyfettin Bir Bardak Demli Çay Bir Aşure Öyküsü Hayata Gülümse Kalk Tazelen Ruhum Tatilin Arka Penceresi