Ankara’ya Kar Geldi

Çok eskiden, ben çocukken şehrimin kışları pek sert geçerdi.

Gündüzü ayrı ayaz, gecesi dondururdu.
Kar günlerce kalkmazdı sokaklardan.
Yokuşlu tepelerden poşetlerle, leğenlerle kayardık.

Sabah çocuklar rahat gitsin diye yollara soba külleri dökülürdü.
Etrafımız kar, içimize işleyen bir soğuk, okul yollarına düşerdik dizi dizi.

Teneffüslerde kartopu oynar, paçalarımız, eldivenlerimiz ıslanır; ellerimiz, burunlarımız buz keser, okul sobasının başında yer kapmak için yarışırdık.

Hatta böyle bir yarışta naylon karışımlı siyah önlüğümü yakmışlığım, üzüntüden ağlamışlığım vardır.

Benim şehrimin kışları gerçekten kış gibi geçerdi çocukluğumda.
Kar günlerce kalkmazdı topraktan.
Çatılardan buzlar sarkardı.
Ucunu koparıp emerdik şeker gibi.
Önemli işler hep kışın ardındaki bahara saklanırdı; düğünler, nişanlar, ev taşımalar.

Haberlerin ardından verilen hava raporları merakla beklenirdi.
Sobalı evler çoktu o vakitler.
Kış demek biraz da havada kömür kokusu demekti.
Yokluk demekti, çaresizlik demekti, donan su boruları demekti.

Her şeye rağmen o çilenin içinde bile gülümseyip hayata tutunmaktı aslolan.
Kış demek sıcak yaz günlerini özlemekti.

Biz büyüdükçe mevsimler de değişmeye başladı.
İlkin hissetmiyorduk sanki, iklim değişikliği deniyordu, kuraklık deniyordu okuyup geçiyor, günlük işlerimize dalıyorduk.
Kış gününde bahar havası yaşamaya, yağmur damlaları daha az düşmeye, göller kurumaya başlayınca biraz biraz “Ne oluyor?" demeye başladık ama daha tam da farkında değiliz kanımca.

Şimdiye kadar bol bol yağması gereken kar ve yağmur yeterince yağmadı.
Topraklarımız kar hasreti çekiyor.
“Hani ya, niye yağmıyor bu kar? Ne olacak böyle? kuraklık olacak böyle giderse” telaşlarımızın ardından neyse ki dün Ankara’ya kar geldi.

Hepimizde bir sevinç bir telaş.
Kapıda pencerede karı izliyoruz, çekimler yapıyoruz.
Başka illerimizde de kar manzaraları geliyor.
İçimizde bir sevinç, bir heyecan…

Sabah ben de heyecanla çıkıp yürüdüm temiz havada.
İyi geldi.
Biraz daha yağsa da topraklarımız suya doysa.
Kışları kış gibi yaşasak.

Her şey eskiden olduğu gibi normal akışında gitse.
Ağzımızın tadı, gönlümüzün huzuru geri gelse…

ETİKETLER: Dilek Tuna Memişoğlu Ankara’ya Kar Geldi

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Dilek Tuna Memişoğlu

DİĞER YAZILARI 23 Nisan Fotoğrafındaki Küçük Kız Bir Arife Sabahı Kiraz Ağacı ve Ardıç Kuşu Bir Güllaç Hikâyesinde Ramazan Ayı ve Biz Biz Uyurken Açlıktan Çocuklar Ölüyor Yanı başımızda Geçmiş Zaman Fotoğraflarını Okumak Bir Kandil Günü Huzuru Var İçimde Tükettikçe Tükeniyoruz Etrafına Konfeti Gibi Kibarlık Saç Atam Ankara'ya Gelmiş Bayrak Asılı Evler Nardugan Bayramı ve Nar Taneleri Ben Kadınım Hoş geldin Aralık 10 Kasım'da Atatürk'ü Anmak ve Anlamak Dünya Kız Çocukları Günü Çanakkale Yanıyor Canımız Yanıyor Hepimiz Birer Zaman Yolcusuyuz Ruhlarımız Karışsın Arife Sularına Hıdırellez Aşkına Ne Çok Emek Ah Eski Bayramlar Ah Dumlupınar Nevruzumuz Kutlu Olsun Emanet Çocuklar Aşk İle Okumak, Aşk İle Yazmak Kadın Öyküleri Yazmak Sadece Güzel Cümleler Suyumuz Kıymetlimiz Hepimiz Cumhuriyet Çocuklarıyız Kendime Ait Bir Masa Bu Ay Kaç Kitap Okurum? Turuncu Daktilom Gururlu Destanımız Çanakkale Hoş Geldin Eylül 30 Ağustos Zafer Bayramımız Kutlu Olsun Bir Hafta Sonu Güncesi Haydi Şimdi Desek Hayata Çocukluğumuzun Yazarı Ömer Seyfettin Bir Bardak Demli Çay Bir Aşure Öyküsü Hayata Gülümse Kalk Tazelen Ruhum Tatilin Arka Penceresi