YILDIZLAR /2
Nahit o akşam hiç kimseden ilgi göremedi, en yakınları bile onu hissetmedi.
Çaresizce yapayalnız halde korkularına esir oldu...
Gece yarısına kadar içini saran korku, onu nefessiz bıraktı.
Bir ümitle; "Nasıl olsa yarına kadar bu korku geçip gider, bu gece bir yatabilsem her şey hallolacak" diye düşünerek kendini teselli etmeye çalıştı.
Yarına ümit bağlayarak o gece yatmaya çalıştı.
Gecenin hangi saatinde uyudu artık bilinmez.
Sabah uyanınca, hiçbir şeyin değişmediğini, o dehşet verici halin devam ettiğini gördü.
Oysa Nahit, bütün umutlarını doğan güneşe bağlamıştı fakat unuttuğu ya da hesaplamadığı bir şey vardı; o da zamanın ilaç olamayacağı gerçeği idi. Zira zamana format, reset gibi anlamlar yüklemek büyük bir hataydı...
Nahit kahvaltıya oturdu fakat lokmalar boğazından aşağı inmedi.
Aile bireylerine bakarken büyük bir imrenme, büyük bir hayıflanma duygusuna kapıldı.
Çünkü herkes konuşuyor, gülüyor, şakalaşıyor oysa Nahit yaşamın bütün lezzetini kaybetmiş, yemek bile yiyemiyordu.
Her şey anlamsız, her şey bomboş görünüyordu ona ve; "insanlar nasıl böyle yaşayabiliyor, nasıl hiç bir şey umurlarında değilmiş gibi davranabiliyorlar?" diye düşünüyordu.
Hayretler içinde büyük bir kahırla, bomboş gözlerle bakınıp duruyordu.
Bir akşam üstü, yaşadığı şimşek çakması kadar kısa bir düşünce ona gülmeyi unutturmuştu...
Kahvaltı sonrası çocuk haliyle ama büyük bir yük omuzlarına yüklenerek, belki bir kaç çocuk sokakta olur, onlarla oyun oynar beynine hücum eden ve bütün dünyasını kapsayan bu düşünceden kurtulur umuduyla sokağa attı kendini... Fakat Nahit gittiği her yere iliklerine kadar sirayet eden o korkuyla beraber gidiyordu. Bundan dolayı her yer ona dar geliyordu...
Saatlerce gezip dolaştı sokakları; kovalamaca oynayan, şakalaşan çocukları gördü ama hepsi anlamsız şeylerdi onun için. Gülmek, eğlenmek, şakalaşmak çok saçma şeylerdi onun yeni dünyasında...
Hiç bir şey onun ilgisini çekmiyordu.
Aslında kendisi de biliyordu oyun oynamanın çare olmadığını ancak dinleyeni olmadığı için başka çaresi yoktu.
Ve Nahit böylelikle gerçek yalnızlığı ile fiili olarak ilk defa tanıştı…
Devam edecek
***
- Yıldızlar /1 okumak için tıklayınız
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
