OLMUYOR
Evin kilidini sol cebimde taşıyorum
Belki sana rastlarım köşe başlarında diye
Kim bilir
unuttuğun işlemeli kol düğmesini almaya gelir.
Evin kokusunu özlediğini farkedersin de
Biraz daha oturmak istersin cam kenarındaki sandalyede.
Biliyorum sana yazdığım mektupların hepsini okudun ve aynı gün ateşe verip kelimelerimi
Hasretimi de küle dönüştürdün.
Gönlündeki sevdanı da ateşe verdin mi söylesene?
Güldüğümüz günleride küle dönüştürdün mü?
benim gibi sen de beni sana sorduklarında.
Önce yutkunup sonra gözlerini havaya dikip
Öyle cevap veriyorsun değil mi?
Olmuyor işte olmuyor
Ben senin yerine şu kör olası yüreğime taş da bağlasam olmuyor.