Bugün Dost Yarelenmiş/ Sami Çelik’e

Bugünlerde Sivas yöresine ait olan, Muhlis Akarsu tarafından kaleme alınan ve başta Musa Eroğlu olmak üzere birçok sanatçımız tarafından dile getirilen bir türkü dolandı gönlüme:

Bugün dost yarelenmiş
Yine gönlüm hoş değil
Her yanı parelenmiş
Yine gönlüm hoş değil

Dost hasretin zor imiş
Her dem ahu zar imiş
Dert adamı yer imiş
Yine gönlüm hoş değil

Akarsu gün görsem de
Çok sefalar sürsem de
Bazı bazı gülsem de
Yine gönlüm hoş değil

Gönlümü yasa boğan; değerli dostum, abim, büyüğüm, Sami Çelik’in bir paylaşımıydı. "Babam" diye başlıyordu dizeleri, "Babaaammm." Babanın ne demek olduğunu kaç kişi bilir bilmiyorum. Hayatımda benzer anları defalarca yaşamış biri olarak o an nasıl bir hüzün yaşadığımı, kelimelerle ifade edemem. 
Baba, kimi zaman dost, kimi zaman sırdaş, kimi zaman da en sıkıntılı anların anahtarıdır. Yaşın kaç olursa olsun, zor anlarda sığınılan dünyanın en güçlü adamıdır.

Yıllar önceydi. Bir haber almıştım. Kardeşim durumun kritik olduğunu ve babamın yoğun bakıma alındığını söylüyordu. Bir anda dünyam karardı. Hızlıca toparlanarak yola çıktım. Yol boyunca neler geçti neler aklımdan. Onunla yaşadığım her anı, her hatıra peş peşe sıralanıyordu. Gözyaşı döken gözlerim olsa kalbim ağlıyordu. 

Yoğun bakım ünitesinin önüne gittiğimde ziyarete izin verilmediğini öğrendim. Ama bir şekilde onu görmeliydim. Her ne kadar ısrarcı olsam da içeri alınmadım. Tam da o esnada, bir grup görevlinin kartını okutmasıyla bunu fırsat bilip peşlerinden yoğun bakım ünitesine daldım. 

Ne olursa olsun onu görmeliydim. İçeri girdiğimde, koridorun soluna doğru döner dönmez yüz yüze geldik, her zamanki soğukkanlı ve neşeli yüzüyle karşı karşıyaydım. Beni görür görmez gözlerinin içi güldü, her ne kadar yerinden doğrulacak takati olmasa da yatağın arka kısmını yükselterek yarı yatar pozisyona getirdi. Uzandım izin vermese de ellerinden özlemle öptüm. Benzi soluktu, ‘‘Geleceğini haber aldım." diye, başladı söze ve devam etti: ‘‘Kardeşin, gelse bile içeri almazlar baba." dedi. Ben de dedim ki, "Benim tanıdığım Abdulrahim’se ne yapar yapar buraya gelir. Yine beni şaşırtmadın oğlum." dedi, sevinçli bir şekilde, ben de kapıda karşılaştığım durumu ve içeri giriş şeklimi anlattım. İçten bir şekilde yüzündeki gülümseme arttı.

Derken bir hemşire geldi. ‘‘Şimdi nasılsın Mehmet amca, daha iyi misin?’’ diye sordu. Babam ‘‘İyiyim kızım Allah razı olsun."dedi. Hemşire, ‘‘Bizi korkuttun amca’’ dedikten sonra mutlu bir yüz ifadesiyle oradan ayrıldı. Meraklı gözlerle ne olduğunu anlamaya çalışırcasına babama baktım. Neşeli bir şekilde anlatmaya başladı, ‘‘Evlat, senden yarım saat önce hemşire geldi. Alerjim olduğu için, Avil tablet kullanmam gerektiğini söyledim. Hemşire de bunun yasak olduğunu, fakat eşdeğer bir ilacı seruma karıştırabileceğini söyledi. İtiraz etmedim. Serumuma ilaç eklendikten kısa bir süre sonra, vücudum değişmeye başladı. Tüm değerlerim, alt üst oldu. Hemşire korku ve panikle yüzüme baktı, bir taraftan da doktora haber verdiler. Hemşireye dedim ki kızım korkma, bana bir çay getirirseniz Allah’ın izniyle bir şeyim kalmaz. Hemşire şaşkınlıkla cidden mi ‘Mehmet amca, bekle hemen getiriyorum;’ dedikten sonra, hızla çay alıp geldi. Çayı içmeye başlayınca değerlerim de yavaş yavaş düzeldi.’’ diye anlattı. Kalp krizi geçirdikten sonra getirildiği hastane de ikinci bir tehlike atlatarak ölümden dönmüştü.

Sami Bey’in paylaşımını görünce neler neler yaşadım zihnimde, İnşallah Sami beyden de güzel haberler almanın mutluluğunu yaşarız.

En son 15 gün entübe kalıp da dualarla tekrar ayağa kalkan bir arkadaşımı hatırlayınca umudumuzu yitirmememiz gerektiğini bir kez daha anımsadım. 

Nasıl ki bir yaprağın düşmesi ezeli kaderle yazılıysa, bir insanın ebedi yolcuğa yürümesi de aynı şekilde yazılan bir yazı iledir. Dilerim Mevla’m acil şifalarını nasip eder, bizler de mutlu oluruz.

"Köpükten Limanlar" kitabımdan dizelerle sözlerime son veriyorum:

Anladım hayatımız bir kaderle yazılı

Kader içinde kader, yazı içinde yazı
Selam ve dua ile…