BENİM RENGİM BELLİ
Arkadaşımın resim sergisine gitmiştim. Orada, bir tablo beni derinden etkiledi. Deniz kenarında, güneşin son ışıklarıyla aydınlanan bir genç kız resmedilmişti. Uzun dalgalı saçları rüzgârla dans ediyor, ayakları turuncu renge bürünmüş suya doğru uzanıyordu. Arkası dönük, bakışları denizin sonsuzluğuna dalıyor, yüzünü göremediğim halde gözlerinin kırık bir umutla uzaklara daldığını tahmin edebiliyordum.
Resimdeki hüzün, derin bir sırrı paylaşıyormuş gibi geldi bana. Güneş batarken sarı, turuncu tonlar suyun kenarındaki taşları ve ağaçları karanlığa teslim ediyordu.
Suya düşen kırmızı, pembe çiçekler...
Duygularım bu manzaradaki renklerle birlikte karmakarışık bir hale büründü.
Zaman zaman fırtınalı bir deniz, bazen de sakin bir göl gibi duygularım. Derin ve karmaşıklık içinde kaybolup gidiyorum. Hayatın getirdiği anlamlar, duygularımın renklerini oluşturuyor. Kimi zaman bu renkler o kadar güzel ve canlı ki o anları dondurucuda saklamak istiyorum. Böylece tekrar tekrar yaşamak ve onlara geri dönebilmek için. Bazı duygularımı silip, süpürmek istiyorum, onlardan kurtulmak, temiz bir sayfa açmak adına. Bazılarını ise iyice yıkamak, arındırmak, tazelemek istiyorum. Ancak bazen bu duyguların baskısı altında eziliyorum. Hüzün, keder gibi duyguların yükü ağır geliyor. Onları hiç hissetmemiş gibi davranmak istiyorum. Tablo beni hüznün kollarına atmıştı sanki.
O zaman düşündüm; Hüznün bir rengi olsaydı eğer sarı derdim, sonra güneşin sarı, canlılık veren ışıklarını gözlerimde hissettiğimi hatırladım, o ışıkla dolduğumda hüznümden utandım. Hüznüme sarı rengi vermemin nedenini anlamaya çalıştım. Ancak, her renk her duyguyu ifade edemez. Hüznümün rengi belki de çok renkli bir paletin içinde saklıdır. Belki de hüznüm, tıpkı hayatın kendisi gibi, farklı tonlarda bir yapıya sahiptir.
Hayatımızın birçok yönü renklerle anlam buluyor. Duygularımızın yanı sıra, yaşamımızın her alanında renkler bize eşlik ediyor gibi. Renkler, sadece duygularımızı ve hislerimizi değil, aynı zamanda hayatımızı da şekillendiriyor.
“Rengini belli etmek" deyimiyle bir insanın karakterini, düşüncelerini veya duygularını ifade ettiğini düşünürüz. Benim rengim belli; kahverengi ve mavi.
Kahverengi, toprağın rengi; güven, sıcaklık ve doğallığı temsil ediyor benim için. Huzurlu ve rahatlatıcı bir hisse büründürüyor.
Mavi ise, gökyüzünün rengi; sonsuzluk, huzur ve özgürlüğü. Bu renklerle duygularımı ifade ederken, hayatın karmaşıklığını ve zenginliğini de yaşamaya çalışıyorum.
Sonuç olarak, duygularımı dondurucuda saklama, silip süpürme veya çitileme gibi bir lüksüm olmadığını biliyorum. Duygularıma renk veren benim. Çünkü duygular, hayatın renkleridir; bazen canlı, bazen soluk, bazen umut fakat her zaman bana özgüdür. Her duygunun kendi rengi vardır ve bu renkler bana özeldir. Hayatı her rengi ile yaşamayı ve renkli insanları seviyorum. Peki ya sizin renginiz nedir?
