YÜZÜM KALMADI
Seni anlayayım diye akıl verdin, mantık verdin.
Kulluk yapmam için ömür verdin, fırsat verdin.
Bahane etmeyim diye bedenime sağlık verdin.
Hepsini heba ettim el açmaya yüzüm kalmadı.
Huzuru, mutluluğu hep başka şeylerde aradım.
Yarattığın kuluna kölelik ettim yaranamadım.
Havai isteklerle dünyanın yalanlarına kandım.
Boş işle uğraştım el açmaya yüzüm kalmadı.
İndirdiğin kitabını okumadım elime almadım.
Dilimden değil dedim öğrenmeye çalışmadım.
Ezanı duymamazlıktan geldim oralı olmadım.
Ömrüm boşa geçti el açmaya yüzüm kalmadı.
Verdiklerine nankörlük ettim hamd etmedim.
Rızkı veren sendin ben boşuna kibirlendim.
Her şeyin sahibi olan sana biat eylemedim.
Dünyalık yaşadım el açmaya yüzüm kalmadı.
Gençlik bitmeyecek böyle gidecek sandım.
Biten boş ömrümün arkasından baka kaldım.
Gerçeğini unutup yalan dünyaya aldandım.
İsyankar oldum el açmaya yüzüm kalmadı.
Her yoldan geçtim, senin yoluna varmadım.
Senden korkmadım, kulundan utanmadım.
Helaline, haramına bakmadım aldırmadım.
Nefsime yenildim el açmaya yüzüm kalmadı.
Şimdiye kadar varlığından bi haber yaşadım.
Değmeyecek insanlara ömrümü harcadım.
Farzını takvayı, sünneti yaşlılığıma bıraktım.
Dünya da her şey geçiciymiş çok geç anladım.
Pişmanlıkla boynumu büktüm tövbe eyledim.
Ümidimi senden hiç bir zaman kesmedim.
Merhametinden bir an, zerre şüphe etmedim.
Huzurun da diz çöküp el açıp kapına geldim.
Allahümme inneke afüvvün kerimün
tuhibbül afve fa'fü anni.
Amiiinn Amiiinn Ecmaiyin.
