TEŞEKKÜR EDERİM
Öldü bu diyordum
Hayata dönmez daha
Eskisi gibi çalışmaz
Dursun bir kenarda
Çürümez paslanmaz
Lazım olacaktı elbet
Ne Fatiha’sını okudum
Ne bir mezar kazdım
Ona yıllarca iyi baktım
Hiç dokundurtmadım
El ayak sürdürtmedim
İhanet edemezdim emanete
Tarla gibi nadasa bıraktım
Zehirli otlardan arındırdım
Yagmurlar yağdı üzerine
Kar dolu tipi boranlar
Kışlar kıyametler fırtınalar
Yine de hiç sesi çıkmadı
Ekmek istemedi su istemedi
Öyle sessizce bekledi
Birgün lazım olacaktı elbet
Hatırlanacaktı var olduğu
En çok o lazımdı insana
Fırlatılıp atılamazdı
Onsuz hiç yaşanmazdı
Biliyordu elbet kendi kıymetini
Ben olamazdım ki
O bende olmayınca
İlk oydu başlayan oluşmaya
Sonuda o belirliyordu
Her şey onun elinde bitip
Onun elinde başlıyordu
Kimisi övgüler yağdırıyor
Kimisi taşlıyordu
ya da yakıp yıkıyordu
Ama gıkı çıkmıyordu
Dünyadan bir haberdi
Tembel ağustos böceği gibi
Elindeki sazıyla uzanıp da
Sere serpe yatıyordun
O sazın ya altmışında
Ya da kırkından sonra
çalacağını da iyi biliyordun
Öyle bekliyordun
Ah kalbim
Neler geldi başına
Çalındın çırpındın
Hor kullanıldın
Kırıldın parçalandın
Yağmalandın kanatıldın
Bir ah bile demedin
Yine de beni terketmedin
Teşekkür ederim...
