ŞİİRCE / DÖN YÜZÜNÜ
Bir başka dünya olmalıydı
her mevsimi insan.
Yabanıl düşlere inat
gülücükler doğmalıydı sabahına sevginin en hasıdan.
Korkusuzca uzanan ellerde
kavuşmanın dayanılmaz ateşi
Gözlerde biriken umut yaşlarından toprağa düşen yediveren
Çocukluk nöbetlerinin
çaresiz ana ağıtlarında erimediği
Ap ak bereket
ve dahi canı selama düşkün yangısı.
Bir başka dünya olmalıydı
her köşesi ayazma
pınarları zemzem.
Yılanın yalanla karışmadığı
Kuş ile kurşunun yarışmadığı
Akmayan kan insana insan.
And olsun ki var.
And olsun ki gözlerindeki kini yendiğinde
aynada ki sana dur dediğinde
Ayak uçlarında yeşeren tohumları basmadan görebildiğinde var.
Dön yüzünü.
Bitmeyen günün
doğurganlığında şekillenecek
Bıraktığın kozalarda ipek tenli gelinlikler.
