SEN GİDİNCE...
Sen bende olmayınca, kaçırdım hep gün doğumunu
Ne zaman gelip gittiğini anlamadım güneşin.
Ne zaman sabah, ne zaman akşam hiç bilemedim.
Kurşuni bir ayrılık vardı gökyüzünde
Sen bende olmayınca
Küskün bir çocuğun gözyaşları gibi öyle soğuk
Öyle dolu dolu düşüyordu yağmur.
Ben.
Ben hiç üşümem ama.
Üşüyordum her damlada
Her damlada yerlere ben düşüyordum.
Kıyamet sessizliği vurmuştu bütün çığlıklarımı
Ne kadar haykırsam duymuyordu kimse
Kimseler görmüyordu ağladığımı
Sen bende olmayınca.
İnsanın bir anda nasıl kesilir kolu kanadı
Nasıl tıkanır nefesi
Sıkılır boğazı
Nasıl tutmaz olur eli ayağı.
Sen gidince anladım.
Sen bende olmayınca
Bu hayatın hiç te öyle matah bir şey olmadığını anladım
Sen benden gidince
Yaşamadığımı anladım
