BİR TEMAŞE
Bir akşam üstü, alaca karanlık, şafakta göz alıcı bir kızıllık, yüreğimi ve tenimi okşayan serin bir rüzgar...
Az ileride bir kadın ve bir erkek bankta oturuyorlardı.
İkisinin gözlerinde masum bir tedirginlik hasıl olmuştu.
İçli içli konuşuyorlardı bir sorun olduğu her hallerinden belliydi.
Kadın:
-Lütfen beni bırakma, dedi.
Adam:
Lütfen sen de beni bırakma, diye karşılık verdi.
Garibime gitti, birbirini bırakmak istemeyen bu iki insan neden hüzünlü ve kederli, üstelik beni bırakma sözleri karşılıklıydı.
Kadın:
- Biliyorum bırakacaksın.
Adam:
- Sanırım terkedileceğim.
Ne garip bir konuşma, birbirini bırakmak istemeyen bu iki insan birbirinden emin değillerdi. Hayretle onları temaşe ettim.
Kadın mahsum bir edayla; "Seni bırakamam."
Adam; "Ben de seni bırakamam."
Hayretimi arttıran bir konuşmaya tanık oluyordum.
Garip ve masum olan ise elleri birbirlerinin eline değmiyordu, iki utangaç insan gibi sanki ilk defa karşılaşmışlardı.
Bedenlerini yok etmişler ve sadece yürekleri ortadaydı.
Kadın:
- Beni bırakmazsan seni daha çok severim fakat bırakırsan sevgim yine de bitmez.
Adam:
-Eğer sevgi yürek eylemi ise nefrete yer vermez.
Kadın:
-Seni yüreğimden öte sevmedim.
Adam:
-Ben senin sevgi dolu yüreğini sevdim, o yürek ki sevgiden başka bir şey doğurmadı.
Kadın; biraz utandı, yanakları kızardı, gözlerinde bir ışıltı peydah oldu bu sözleri duyunca
Ve kadın:
- Sen güzel yürekli bir adamsın, ben senin güzel yüreğini seviyorum.
Hayretle izlemeye ve dinlemeye devam ederken kendi kendime bu insanların yürekleri çoktan nikahlanmış birbirine. Fakat bu kadar severlerken neden bir ayrılık hüznü esiyor bu bankta...
Adam:
- Eğer yüreğim güzel ise, onu güzelleştiren sensin, senin masum sevgindir. Bilki ben ilk defa sevgiyi sen de, yüreğinde tattım.
Kadın:
- Mahsum bir sevgi yüreklerin en güzel besin kaynağıdır.Unutma ki benim yüreğim senin yüreğini bir anne gibi sevdi ve yüreğini yüreğim bir evlat gibi bildi.
Adam:
-Yüreğimin güzelleşmesinden bunu iyi anlıyorum.
Kadın:
-Sen sevilmeye layık bir yürek taşıyorsun, sana saygı duyarak seni seviyorum.
Adam ise:
-Sevgi iki kalbin çarpışmasından doğan bir duygudur. Ruha kadar sirayet edip bütün hücrelere yayılır.
Kadın:
-Peki sevgi kavuşmak mıdır..?
Adam:
-Bazen kavuşmak, bazen ayrılmak, bazen feda etmek, bazen vazgeçmektir, diye yanıtladı.
Kadın:
-Vazgeçmek mi? Nasıl yani..?
Adam:
-Vazgeçmek evet vazgeçmek. Bu vazgeçiş bir kaybediş, bir umarsızlık değil, tenleri yok sayarak yürekleri konuşturmaktır.
Kadın:
-Tedirgin bir şekilde, ne olacak şimdi?..
Adam:
-Derin bir nefes çekerek; iki doğru bir yanlışı silemez, sen doğruydun, ben de doğruydum ama zaman çok yanlıştı. Duygularını kirletmeye hakkım yok, ben senin yüreğini sevdim ama şartlar kavuşmamıza olanak vermiyor.
Belkide sevdamızın bu dünyada yeri yok, zira iki ayrı yürektik; iki ayrı yürekte tutsak.
Seni harcayamam, sen çok değerlisin gönlümde.
Sana dokunmaya dahi kıyamam, en masum sevgiyle sevdim seni, sen yüreğimin dokunulmazısın.
Kadın:
-Biraz mahçup, biraz utangaç, biraz da hüzünle baktı adama ve ben senin o sevgine kurban olurum.
Adam:
- Bil ki yüreğimi sende bırakıp gidiyorum, onu sana emanet ediyorum, deyip sevgiyle, saygıyla gözlerine uzun uzun baktıktan sonra, adeta yüreğine bir kor ateş koyup gitti.
Kadın ise arkasından sevgiyle baktı gidişine.
Hayretim artmıştı ve çok büyük bir saygı uyandı yüreğimde... Onların sevgi anlayışına.
Yüreğim alkışladı iki büyük yüreği..
