YAZDAN KALAN
Yazla vedalaşıyor yorgun bulutlar,
Gökte bahardan ve yazdan renklerin dansı,
Havada güz kokusu,
Dışımda bir kalabalık, içimde loş bir yalnızlığım,
Göçmen kuşlara takılmış hasretim,
Hangi zamanı tüketir saklı vedalar,
Penceremde intihar ederken gülüşler...
Kaybolup giden ömrümün seyrinde,
Yüreğime miras bu sevgi,
Mutluluklara sağır kulaklarımda
Adının tınısı,
Gönlümde bahardan kalma bir yağmur,
Damla damla süzülmüş gözyaşı...
Aşkın ve özlemin şarkısı bu yazdan kalan,
Yüreğine açılan kitaptan,
Yazmadığım şiirlerin sayfaları,
Umudun çiçek tarlalarında,
Her sabah yeni baştan acemi,
Acemi öpmelerle uyandıran,
Ben ne zaman bir şarkıya başlasam,
Maviye ve sevince kesilmiş,
Apaydınlık akşamlarda, serin göklerinde...
Yaşamımızdan çekip giden bulutlar gibi,
Bu yüzden tek bu yüzden,
Gözlerimde hüzün bu mevsim,
Sokaklar sessizleşince,
Bırak yokluğunun serinliğinde üşüyeyim bu gece,
Bitmeyen akşamlarda,
Mevsimler art arda eklenirken
Oturmuşum işte,
Dökülüyorum yapraklarla yarışırcasına,
Yüreğimde yazdan kalan ne varsa.
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
