YAŞLANIR İNSAN
Düşlerinden mi yaşlanır insan
Bulutları oltasıyla tutmaktan vazgeçince
Gülüşü acıyınca yüzünde
Sözleri çoğalıp göğsünde
Soluğu sıkışınca yani
Sesi azalınca mı olgunlaşır insan
Yani yürürken gözleri kaldırımlara düşünce
Saçları kırlaşınca mı küser rüzgârlar
Şen şarkılar söylemeye
Betondan şehirlerde yalnızlıktan üşüyünce
Yalnızca mevsim adıysa bahar
Bölüşülmemiş zamanlarda
Ardı ardına batarken güneş
Yaşlanır mı insan yılların hatırasızlığında
Elleri acır mı insanın
Hasret yüreğinde kor
Sevda taşmışsa
Aynada kırışıkların artmış
İçinde bir umut saklıysa
Gözlerinden mi yaşlanır insan
Kirpikleri damlalarla üşengeç
Bulaştıysa baktığı yerlere sancı
Yenilmişse sözlerine
Çalmışsa ferini bir vefasız
Yüreğinden mi yaşlanır yoksa insan
Yaşanmış yıllardan
Yahut
Kapanmamış yaralardan