ŞİİR
Giriş Tarihi : 02-12-2022 12:32

Uzuyor Karanlıklar

Yılmaz Pirinççi -UZUYOR KARANLIKLAR

Uzuyor Karanlıklar

UZUYOR KARANLIKLAR 

Hasretine tütsülenmiş zamanlar da ömürden sayılıyor ya,
İşte en çok ona yanıyorum.

Ömür dediğim sensin,
Ömrüm dediğim de...

Yani sensiz zaman dursa ne olur, aksa ne!

Gözlerinin gün aydınlığında başlıyor hayat 
Kirpiklerinin kapandığı an yüzüne duruyor

Hani kalbim de dursa aslında ne olur ki
Sensiz her nefes harama değmiş gibi yırtıyor boğazımı

Uzuyor karanlıklar
İçimde bir kara delik. 
Dünyaları koysan dolmuyor.

Yağmur yemiş  toprak kokusu gibi içine akmak varken böyle uzak kalmak.
Hangi alın yazısına sığar 
Hem nasıl doyarım ki sana
Milyonlarca hasret varken içimde 
Hangi uzun ömür kandırır beni
Hangi sevişmeler beni un ufak eder büyüyen gözlerinde 

Bak ahdım olsun
Bana gelmezsen kıyamda
Tutmazsan elimi
Bir sevda dolusu ah dizerim yollarına
Binlerce ömür yaşasan da
iki yakası bir araya gelmez yüreğinin.
Benden sonra bütün sevdalar haram sana.

Nasıl haram kıldıysam yüreğimi senden başkasına
Nasıl kör olduysa gözlerim sana değmeyen her bakışa 
Benden başka her ses, her dokunuş haram olsun sana da...

Truva Edebiyat Dergisi Truva Edebiyat Dergisi