TAHTA KAPILARIN KAPISI
Oldum olası severim tahta kapıları. Dışarıda zili olmaz, olsa da çalınmaz o zil, ev sahibi duymaz çünkü zilin çaldığını. Tahta kapıların tokmağı vardır el işi demirden. Hemen yanında bir ip. İp çekilir, girilir içeri.
Dışarıdan bakınca gayet sade, gayet sıradandır sarı taşlı evlerin tahta kapıları. Hayat içeridedir oysa. Hayat denilen koca avludan yukarı çıkılır, soğuktan üşüyen eller çıtır çıtır soba sesiyle ısıtır yüreği. Çam kokusu sarar etrafı. Bazen duman kaplar odayı.
Hayattan geçilir hayata. Tavana vurur sobadaki kömürün kor rengi. Kızıllık aydınlatır geceyi. Kıvrılır yanına evin kedisi, bazen büyüme heveslisi ya da çocukluk hasretlisi.
Tahta kapıdan ip çekilince hayattan geçilir hayata. Bir kapı daha açılır tellerle sınırı çizilmiş çiçekli bahçeye. Bazen bir havuz karşılar insanı ummadığı anda, bir nane kokusu savrulur burna. Alice’in Harikalar Diyarı’ndan da harika!
Sabah erkenden kalkılıp kapının önünü süpürülür. Kadın dediğin kapısının önünü temiz tutmalı, ana yola kadar süpürmeli. Tahta kapının yanındaki küplerde renk renk çiçek açmalı, pencere önünde "Hanım Cama Dayandı" seyretmeli etrafı.
En geç on, bilemedin, onu on geçe asmanın altındaki kapı eşiklerine oturan mahallenin yaşlı kadınları eline tespih alıp çekerken bir yandan da gelip geçenin dedikodusunu yapmalı.
“Kör de bilir Avanos’un yolunu/ Testi çanak kırığından bellidir” demiş atalarımız. Avanos çömleğinde ağ pahla vurulmalı. Su testiden lıkır lıkır dökülmeli. Keskin sirkeler küpüne zarar vermeli, yoğurtlar çanaklarda çalınmalı.
Oldum olası severim tahta kapıları. Yaz tatilinde akşam karanlığında saklambaç oynayan çocuklar tahta kapıdan sessizce geçip bahçeden çıkınca sobelemeli ebeyi. Mahalleliyi şaşkınlıkla beraber bir kahkaha sarmalı.
Oldum olası severim tahta kapıları. Tahta kapıların verniği soyulmalı; tahta kendi dokusunu göstermeli, kendi kokusunu vermeli.
Oldum olası severim tahta kapıları, tahta kapıların içindeki hayatları, hayatların içindeki hayatları…
Editör: Serhan Poyraz
