SELVİLER SÖYLESİN
Açar hanımelleri, yediverenler
Karanfilller, güller
Çıtırdar ateş böcekleri
Düşer yıldız ışımaları
Aylı yorgun geceye.
Yeşil sarmaşıklar altında yalnız
Mil çekmiş gözlerime yorgun gölgeler,
Korkunun bir yerinden
Düşerim dipsiz kuyulara,
Hasret eritirim şimdiden
Haset ederim çirkin ayrılıklara.
Sevgili bürünmüş al bir feraceye,
Yağmurluydu menekşeli gözleri,
Çekip giderken dönmeyecekmiş gibi
Anladım gözlerinden.
Gecenin yıldız gözleri
Bir ayrılık türküsü bırakıyor yalnızlığa,
İmgelerin bir yerinden mısralar diziliyorum,
İkimizin gecesini düşleyerek
Kör karanlığında gecenin.
Sarmaşıklar altında iç titreşimleriyle,
Gittikçe derinleşen gönül yarası,
Çiçek çiçek açmış da kan gülü,
Kanayan yaramda.
Gözlerim kara düşüncelere saplı
Yosun tutmuş sevda, gönül cehennem
Yüreğimde kar serpintisi,
Dudaklarımda ayrılık türküsü
Verdim imbat rüzgarlarına.
Ağla sevdalı gönlüm ağla
Kaptırdım yüreğimi bir menekşe gözlüye
Ay ışığında yorgun geceme
Kan çiçeği bıraktı
Selviler söylesin şimdi şarkımızı.
Editör: Nevin Bahtışen
