HERKESE GÜCENDİM
Topraklı yola taş döşenmiş
Yolda diken olmasın diye
Yürürken hâlâ düşer oldum
Oysa o yola hep güvendim
Yürüdükçe anladım yalnızmışım
Ne yâre varabildim ne burada kalabildim
Öylede şansız öyle de bahtsızmışım
Ne gönülden silebildim ne çare bulabildim
Dilim söz söylemeye öşenmiş
Aman kimse kırılmasın diye
Herşeye rağmen hep susar oldum.
Bilmezler ki ben herkese gücendim.
Aşk kirlenmiş artık zehire dönmüş tabakta
Ne zehiri atabildim ne tabağı kırabildim
Öylede tadı kalmamış böylede bal kabakta
Çare olup ne kırık kalbimi ne yaramı sarabildim
Aslında iyiler sessizce küsermiş
Kırılan her parça kendine batsın diye
Her saplanan can kırığın da ah çektikçe
Sandım ki herkese yaranıp güçlendim
Gün doğmuyor güneşle beraber sabahta
Ne sahte dünyadan ne rüyadan uyanabildim
Öylede uzaklara gitmek isterken salıncakta
Ne zinciri tutabildim ne yerde durabildim
Her hayal kırıklığında önce yâre sonra
Sonra herkese gücendim
