GÜN AKŞAM OLDU
Uyandı sabahın seher vaktine kuşlar,
Rakkeseler çizerdi bulutlara
Ne güzel şiir gibi uyanmak güne.
Telli kavaklar yeşillenmiş,
Çiçek açmış bademler kar beyazı.
Bahar gelmiş allı, morlu çiçekler,
Yelinde gül kokuları.
Canım sular fışkırır, kaya diplerinden,
Bir ümit arardım dost kahkahalarında,
Yitirirdim garipliğimi dost pınarlarında,
Ne çok severdim dost yüzleri.
Yeşil dallarda yakut oluyor kuşlar,
Ayçiçekleri dönerken güneşe.
Püskül saçlı mısırlar, süt mısırlar,
Boy boy bostanlarda.
Bal kavunlar, canım karpuzlar sere serpe,
Canım çekti yiyemedim,
Bostan benim değildi.
Eller almış bahçeleri, bağları
Tek bir dikili ağacım yok benim.
Kıyısında, köşesinde yaşayıp gideyim,
Oturdum bir söğüt gölgesine
Bu da yasak değil ya?
Aldım dertli başımı iki elimin arasına,
Sövgüler savurdum bahtsızlığıma.
Heybemde şiir kırıntıları;
Söyledim ağaçlara, sulara,
Islak bakışlı güvercinlere,
Gün akşam oldu.
Editör: Nevin Bahtışen
