GÜLÜNCE
Şimdi sen uyanmadan...
Evi kahve kokusu sarsa.
Sarmaz olur mu;
Kahveyi benim gibi bir tiryaki yaparsa.
Yapmaktan erinmem bilirsin.
Lâkin şu aygazın üstünü silmek zor oluyor taşarsa.
Hadi kahve neyse...
Beterin beteri taşan hele de çaysa.
Neyse..
Sen yatağımızda uzun oturup,
Kahveni yudumlarken...
Ben kahvaltı hazırlasam.
Eskiler diliyle Allah ne verdiyse,
artık evde ne varsa.
Ne güzel olurdu kahvaltı ederken biz...
Bir şeyşer mırıldanırdı.
Karşı parkı gören penceremiz.
Ne güzel olurdu
Bu aralar dinmeyen yağmur, o anda da yağarsa.
Kahvaltı sonrası dolaşalım desem,
Bu mevsim, o güzelim gözlerini allerji yapar.
Sonra genzin tıkanır.
Bir de bi masum çoçuksu,
Bir de bi başka güzel oluyorsun kuzum.
Üstüne bir de burnun akarsa.
Kıyamıyorum seni öyle bitkin, halsiz görünce.
Elinden de tutamıyorum ya,
Yardımım da dokunmuyor ya, üzülüyorum.
En azından işine de karışmıyorum.
Ne elti oluyorum sana, ne görümce.
Şimdi duygulandın benim gibi sende, biliyorum.
Uzaktasın belki,
İnan yanımdaymışsın gibi görüyorum.
Eeee asma yüzünü hadi gülümse,
Sen, şişmiş göz kapaklarınla da çok güzel oluyorsun
Gülünce.
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
