GEÇİP GİDEN GEMİLERE
Bakır yalımları düştü ayın,
oynaşarak kumsala;
Yakamozlandı lacivert sulara,
Nakış nakış işlendi palmiyeler üstüne.
Gemiler yürüyordu ayın altında.
Balık, tuz, yosun kokuyordu deniz.
Nar çiçeğiydi çocuklar,
Süslü püslü giysileriyle,
nazlıdır alımlı kızlar.
İnce nakışlı dantel oyalamışlar
başörtülerine.
Ay altında sevimli yüzleri,
Şen kahkahalar savuruyorlar geceye.
Ayrılık vakti gelince kadınlar üzgün,
ağlaşarak gözyaşı döküyorlar.
hayın karanlığa
Yol yol ayrılık tütüyor gece,
Dost gülücükleri yarım kalmış orda.
Buruk bir hasret burgulanıyor
yanan ana yüreğine,
Geçip gidiyor gemiler.
Gecenin mahmurluğunda,
gözleri dalmış denizin sularına;
Üzgün, çileli çiçeğidir hasretin
düşer dipsiz kuyulara.
Tarifsiz bir acı yankılanır,
ateş düşer yüreğine
yangın yeri olur.
Ay altında gemiler yürür;
Analar ağlar derinden,
Hayın bıçaklar saplanır göğsüne,
Ağlayarak baktılar ardı sıra
Geçip giden gemilerin.
Editör: Nevin Bahtışen
