AYÇİÇEĞİ ve GÜNEŞ
Mutluyken kendi ğöğünde
sarı saçlı güneş,
bir o kadar alımlı
bir kadar vakur.
Salardı ışınlarını yeryüzüne
Onunla canlandırdı hayat.
Dağlar yeşil, ormanlar gür
Her yan çiçek tarlası.
Çevresinde pervaneydi gezegenler
Bir o vardı mağrur
Üstelik kibirliydi de.
Yalnız bir ayçiçeği kökleşmişti toprağa
Tutundu kendine can veren güneşe
Gün dönümlerinde dönerdi güneşe
Bir o kadar öfkeli, kızgın güneş
Yüz vermedi ayçiçeğime
Gözleri doldu ayçiçeğimin.
Yıldızlarım, güneşe yakın yıldızlarım
Bozun oyununu
Oyun gözlerini
Yolun saçlarını
Ayçiçeğime yüz vermeyen
Kibirli güneşin.
