AĞLADIM ...DUYURA DUYURA AĞLADIM
İçerimdeki kafes bomboş kaldı
Onca kirin pasın üzerine ağladım
Çare bulunmadık dertlere saldı
Gözlerim kuruyana dek ağladım
Sürgün başımı göğsüne yaslayıp
İnce boynunu derinden koklayıp
Bıçakla kemik arasına basıp
Sesim kısılana kadar ağladım
Dilden kelimeler harf harf söküldü
Boğazıma düğüm düğüm gömüldü
Bir çölden çorak kalbine döküldü
Feryat figan hüngür hüngür ağladım
Bütün varlığım sızlayana kadar
Geçmişin katranından kabre kadar
Zerrem binbir parça olana kadar
Uçsuz bucaksız yandım ağladım
Fani hayatın gelip geçtiğine
Beynimi sıkıştıran gidişine
Söylenmemiş sözcükler ölüsüne
Göğüs kafesine çöküp ağladım
Tutulmamış yasların kırkı gibi
Hiç olmamış bir yalanmışsın gibi
Öyle dayanılmaz bir hüzün gibi
Gökten boşanırcasına ağladım
İnan alışamadım yokluğuna
Ömrümü verdim bu aşk belasına
Deli divaneye döndüm sonunda
Yüreğinin tam üstüne ağladım
Benden kalan son gücün çığlığıyla
Saçının arasına sokup bağla
Derdimi içinden çekip çuvala
İçin için ıstırapla ağladım
Bulaşıcı bir duygu oymuş gibi
Unutmanın kardeşiymişsin gibi
Ruhuna bir parça hükmetmek gibi
Yazdığın mektuba bakıp ağladım
İçime çöreklenen acılara
Kimseler yokken dağlara taşlara
Bahtsız yazgıma bağıra çağıra
Yapayalnız tek başıma ağladım
