YALNIZLIK ve ÖTESİ
Yine hüzünlü bir hava var bugün. Yalnızlığın yürekten taşıp da yakınlarını yanında istediği o dayanılması zor olan zamanlardan bir zaman.. kim yaşamamıştır ki bu zamanları… Bir gelse özledikleri, yanında olsa, bu bıçak gibi kesen yalnızlık duygusu bitiverecekmiş gibi gelir insana. Bu durumdayken özlemlerin, düşüncelerin, hüznü içinde kaybolup gidersin.
Aslında insan, hayatı boyunca yalnızdır. Bunu herkes bilir ama görmez, farketmez çoğu zaman. Paylaştığı şeyler dışında hep yalnızdır. Kendi yaşamının çizgisindedir. Bir süre ya da uzun süreler, kiminle ne paylaşırsa paylaşsın, ne kadar birlikte yaşarsa yaşasın, kendi hayatının çizgisindedir. Seçimleriyle, iyisiyle, kötüsüyle o hayat ona aittir ve tek başınadır. Bunu farketmek, düşünmek hem yalnızlık duygusunu arttırır hem güç verir insana.. bir yandan kendi sorumluluğunu duyar, dik durmaya çalışırsın, diğer yandan yalnızlığının daha derin ve sonsuz olduğunu hissedersin...
Bugün şu anda, ben de bu duygular içindeyim. Bu duyguların sıkıştırmasında sokağa attım kendimi. Tutturdum bir yol, yürüyorum. Daha önce geçmediğim sokaklara giriyorum. İnsanlar var herbiri başka bir yöne bakıyor. Akıllarından ne geçtiği bilinmez. Kimi güleç, ciddi, kimi asık yüzlü, kimi sevecen, kimi öfkeli, kimi telaşlı.. insanlar var, baktığı yeri görmüyor gibi, içine içine baktığı belli.
Ve yine düşünüyorum ki, insanlar son yolculuğuna çıkarken daha da yalnızlar… Çoğu zaman çevresindekilerle ilişki, iletişim kopar kimseye hoşça kal diyemeden dünyayı terkederler. Sonsuz yalnızlığına bırakılırlar.. bir süre sonra başlarındaki işaret bile kaybolur dünyadaki varlıkları silinir gider.. geride kalanların yüreklerinde, gönüllerinde, dillerinde, izleri kadar anılırlar, masallar gibi anlatılırlar. Yavaş yavaş kaybolan sesler gibi kaybolurlar...
Dünyanın, yaşamın, hele ölümle kayboluşun sırları o kadar çok ve karmaşık ki.. akıl erdirmek, açıklamak mümkün değil. Olduğu gibi kabullenmesi de hiç kolay değil. Zaman zaman inanç, bilgi, deneyimlerin ışığında akıl yürüyebildiği yere kadar yürüyor. Bir yerlerde tıkanmaya çarpıp kalıyor…
