YAĞ YAĞMUR YAĞ...
Ben ahraz olup sustum,
Benim yerime sen konuş!
Kiminin başını sevgiyle okşa,
Kiminin yüzüne çiseli tükür.
Kiminin vicdanına vurma boşa,
Kiminin bağnaz nefsini sen öldür.
Yıka, kirden katran olan bütün günahları,
Can ver, abislerde Mâh-i olan yarınları.
Yağ üzerine Zanzivarın, azat et Yusufları
Zühre yıldızına nispet doldur dipsiz kuyuları.
Yağ yağmur yağ!
Nazlı bir sevdanın edasıyla,
Gözlerden boşalırcasına yağ..
Bir tebessüm eyle yetimlerin büzüşen alnına,
Ilık bir buse kondur, divane olmuşların yadına.
Boncuktan bir tesbih ör, annelerin yanık sabrına,
Nazlı nergisler yeşert, sararan ömrümün son kıyısına.
Kimine öfkeli bir kamçı ol, vur saçağına,
Kimine bad-ı saba ol, esenlik ver sabahına.
Kimine Leyl-i hayaller yeşert filiz ol dağına,
Kiminin yoluna zakkum ol bitiver sapağına
Yağ yağmur yağ!
Ben sükut ettim ki benim yerime sen coş..
Haykır, yüreğimde nasırlaşmış yaraları,
Dost diye bağrıma sardığım kör yılanları.
Mey diye bana tutulan zehirli ıhlamurları,
Baş ucumda gülüşen vefasız mihmanları.
Bir teferrüç eyle, köhnemiş ak sakalıma,
Titreyen mumun gölgesinde kon alnıma.
Sağanak olup yağ, merhem ol kalp yarama
Ya tufan ol boğ beni ya hayat ver canıma
Yağ yağmur yağ!
Yağ ki
Agave çiçekler açıp, tütsün anber yaprağında gülüşler,
Mas mavi bir özgürlüğe kavuşsun, hükümlü berrak düşler.
Coşkun bir halaya dursun, elleri kınalı umudu ölmüşler
Topuğuna basan bir kekonun tesbihinde filizlensin dönüşler...
