ŞİİRCE / GELDEM Mİ?
Mayın tarlası içinde
Ölüme göz kırpan
Yüreği umut dolu karanfildin
ben sana akarken.
İstiridyenin böğründen
Nazlı bir inci tanesi gibi kopardılar seni.
Ak benizli gerdanlarda
nazarları sustururken,
Girdabın gün bitimi kadar solgun.
Güneş düşmüş tenin,
uzak bakışlarımdan daha da solgun.
Durulamayan sularımda medcezir.
Gidilemeyen tüm yollarımda
mevsimsiz meyveler.
Tadından ırak,
Nafile yakarışlar sarmış semayı.
Bir koşsam,
Yeniden kanatlanıp
Uçsam gözlerinde hapsolmuş maviliklere.
Yaprak kıpırdamadı.
İnmedi tadıyla rüzgar isimsiz denizlerime.
Avuçlarıma sığdırmaya çalıştığım yalnızlığım
Oyuncak askerlere dönüşmüş
Savaş oyunlarıyla hikayelenen
masum çocuk ellerinde.
Oysa sen,
tek başına
örselenmiş özgürlük ateşinle
Mayın tarlasının koynundasın.
Ayırımı var mıydı kapıların.
Girilmez denilen gönüllerin
siyaha boyalı yaftası.
Kavuşma hayallerimde
Elindeki kurşun askerleri bir kenara fırlatmış,
Bilinmezliğe meydan okuyan afacan.
Gelsem mi?
