SARILSIN DA GEL
Volkanlar patlıyor kor yüreğinde
Hüzünler acılar sarılsın da gel
Bağın bahçen evin köy ırağında
Dağlara çiçekler serilsin de gel.
Viran olmuş yürek gözler gülmüyor
Gülüstanlar harap bülbül bilmiyor
Şafaklar sökmüyor sabah olmuyor
Kanayan yaralar sarılsın da gel.
Bu yürek bu acıya nasıl dayandı
Kalbinde feryatlar ala boyandı
Kül oldu yüreğin seraplar yandı
Derdinin ilacı verilsin de gel.
O mahşeri günde gökler de yandı
Söndürmedi sular sular da yandı
Mecalsiz yürekler ahlar da yandı
Acının defteri dürülsün de gel.
Elbet kış bitecek bahar gelecek
Yüreğinde hüzün elbet gülecek
İnci mercan gözün yaşı silecek
Gönlünde filizler dirilsin de gel.
