BİR KİTAP: MUCİZEYİ BEKLERKEN / HÜSEYİN UYAR
Kitabın ferah kapak resminden, renklerinden ismine odaklanırken bir “mucizenin" izlerini sürmek istedim…
Sekiz adet öykünün cümlelerini okumadan yazarın önsözü karşıladı beni.
Hüseyin Uyar öykülerine iz tutan önsözünün başında “Öykü yazmamın zamana şahitlik eden küçük bir imza olduğunu düşünürüm.” diye sesleniyor okura.
“Her öykü ile okurun düşünce dünyasındaki zenginliğine katkıda bulunmayı umuyorum…”
Sonra öykülerini kendi penceresinden bize aralıyor.
“Sol Yumruğumuz” adlı öyküsüyle gençlik yıllarının toz pembe dünyasından seslenirken; “Göçükte" bir maden köyündeki göçüğün yol açtığı feryadı yanı başınızda duyuyorsunuz adeta.
Yadigâr Dede, Gerdan Gelin ve nineyle birlikte köy meydanında yürüyor; köy kahvesindeki radyodan göçük haberlerini yürek çarpıntılarıyla dinliyorsuz.
“Öylesine Bir Esinti de" çocukluğunun geçtiği yerlere yıllar sonra dönen birinin hisleri karşılıyor bizi.
“Aradan kırk yıl geçmiş. Yine o Çeşme başı… Eskiden buralar daha hareketliydi…”
Öyledir ya eskiler hep güzeldir bizlere…
Bu öykü de o güzel zamanlardan hoş bir esinti” estiriyor kahramanın ve bizim içimizde…
Yazar, “Dikilitaş'ta" bizi bir tarih yolculuğunun içinde gezindiyor.
Öyküde geçen coğrafi isimlerin gerçekliği, olayın içindeymiş gibi hissettiriyor.
Tarih, mitoloji, mistik olaylara tutkun olan yazar, kalemiyle bunu ince ince işlemiş.
Gerçekle düşü iç içe geçirip sunmuş biz okurlara.
“Asker ve Keşiş” öyküsü, içlerinde beni en çok etkileyenlerden.
Bir asker ve keşişin birleşen yolculuğunda onların ve zamanlarının sırrına ortak olmanın verdiği heyecanı hissediyorsunuz.
Yolculuğun üçüncü kişisi olup, sandığın bir ucundan tutup, heybeyi sırtlanıyorsunuz.
Ve o heyecanla kitaba ismini veren “Mucizeyi Beklerkene" geçiyorsunuz.
Ardından “Ada Fısıltısı” ve “Acemi Bir Narsist Güncesi"
Akıcı, yalın, okuru içine alan öyküler çabucak okuyorsunuz.
Ardından dönüp, bir kez daha bazı öykülerin cümlelerinde konaklıyorsunuz…
Truva Yayınları
