KADIN
Hülyalı gözlerin hüzünden demini almış kadın!
Yüreğin bir serçenin ürkekliğinde...
Gönlünün limanından,
Kim bilir kaçıncı kalkışı hüzün gemilerinin.
Kalbinde çalıyor her gün aynı demden,
Hüzzam makamı şarkılar...
Hâlâ bir ümit var mı kadın,
Geleceğe dair gözlerinde?
Yorgunluğunun izleri nasıl da belli oluyor,
Gülüşünün ardında...
Ne çok fırtınalar esti bahara hazan gönlünde.
Ne çok kırıldı gönlünün sırça köşkü...
Bazen yıkıldı umutların,
Ama hiç pes etmedin be Anka Kuşu!
Her düştüğünde yeniden doğarken küllerinden,
Hülyalı gözlerin hüzünden demini almış kadın!..
Artık şimdi ağız dolusu gülme zamanın...
At yüreğindeki bütün fazlalıkları...
Kalabalık etme gereksizleri.
Yük etme kalbine ömründen gün çalanları...
Gamzelerinden şiir damlayan kadın!
Yeniden başla hikayeni yazmaya...
Mutluluğunda payı olanlarla...
Artık bundan sonra kalbinin melodisini dinle.
Mucizeler en ummadığın anda çiçek açtı bak,
Bahara aşina gönlünde...
Şiirlere fısıldayan kadın;
Umut senin gözlerinde...
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
