EY ÇOCUK
Ağlayamıyorum,
Ağlamaya bile hakkım yok.
Ağlamak için göz pınarları gerek,
Kurudu yüreğimin akan suyu…
Oysa ağlamak,
İnsanı bir nebze de olsa rahatlatır,
İşte o rahatlığı bile haketmiyorum.
Ey masum bakışlı çocuk!
Ey gözyaşları kana bulanmış çocuk!
Dünya hâlâ nasıl ayakta duruyor?
İnsanlık hâlâ nasıl yaşayabiliyor?
Bu vahşet ve soykırım karşısında…
Hakkım yok ağlamaya çocuk,
Sen ağlarken neden ben ağlayamıyorum?
Ey ayakkabıları kan rengine bürünmüş çocuk!
Zulmün ve vahşetin ortasında
Hıçkırıklarla kanlı gözyaşları döken çocuk,
Utanmalı dünya,
Utanmalı bütün insanlık...
Ey çocuk!
Sen savaşın çocuğu olmamalıydın,
Sen ağlamamalıydın,
Yüreğine korkular girmemeliydi,
Döktüğün her kanlı gözyaşı damlası,
İnsanlığın utanç tablosudur.
Uslanmadı siyonist İsrail,
Utanmadı onun yardakçıları,
Hayasızlığın en alasını sergilediler…
Ey çocuk!
Biz Allah'ın Ebabil kuşları olamadık,
Ebrehe’nin filleri karşısında duramadık,
Seni yapayalnız bıraktık,
Seni korumaya, senin yanında olmaya
Layık olamadık…
Ey çocuk!
Senden özür dilemeye utanıyorum…
Ey çocuk!
‘Beni affet’ diyemiyorum.
Kanlı gözyaşlarında boğulsun yüreğim...
Ey çocuk!
Bu zulmün, bu vahşetin, bu soykırımın
Cezası ahirete kalmaz inşallah.
Dünya ve ahirette bir arada olsun
Zalimlerin cezası inşallah…
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
