ESKİ GÜNLER
Bu resmi görünce ninemle dedemin evleri aklıma geldi.
Ne sıcak ne sıcak evdi.
Kapı eşiğinde her renkten iple örülmüş bir paspas.
Hani şu iki düz bir tersle örülen
Örneği kimsede olmayan
bir tek nineme has.
Kapı ardında yeri asla değişmeyen süpürge ve yanında kül küreği.
Kuzinenin ılık yanında illa bir çinko su kovası.
O zamanın en âlâsı...
Fırın kısmında ya hamursuz ya haşhaşlı dolamber böreği.
Ateşi kıvamında tutatardı dedem.
Çok kozalak atarsan harlar
Altı yavan olur Üstünü dağlar.
Avluya bakan pencerenin önünde uzunca bir sedir...
Ucunda oyma işlemeli maketlik
Hani soran olursa maketlik nedir ..
İçine tuzunu biberini güğümünü sirkesini koyardı ninem.
Ve kıyısında dedemin mesleri
Misafir için iki çift terlik.
Duvarında cam kutuda kurmalı saat
Yanında kadife işlemeli torbasında mevlüt ve musaf
Ve her akşam namazından sonra yaprağı koparılan takvim.
Onlar Dinayet Takvim'i alırdı ama ben Ülkü Takvimi'ni severim.
Benim için ondan alırdı sağ olsun muhterem pederim.
Takvim okuma alışkanlığım dedemden kaldı sanırım bana.
Her türlü mecmua okumak gerek elbet ama
Bence takvim bir başka güzellik.
Ya duvara gömme yüklükler;
yorganlar, döşekler.
Gömlekler içlikler
Neler alırdı içine daha neler neler...
Fuzili şeyleri de hiç yoktu
Fuzuli şeylere para harcamazdı zaten bizim gibi eskiler.
Orta yerde yeşil renkli bir kilim
Yetmediği yerde kahverengi kareli muşamba
Ya Tahta pevrazlar tahta palasıyla silinince ne de güzel kokardı amma.
Ve her zaman düzenli duran
"Aynalı karyolaları."
Ne ayağı burkulur ne aynası kırılır.
Kim bilir kaç yıl olmuşlardı alalı.
Dedem yeleğinde taşır.
Ninem karyolanın ayak ucunda saklardı ölümlük dirimlik altını ile bozuk paralarını.
Televizyonları olmadı hiç
almadılar nedense...
Ama pikapları, radyoları vardı.
Pili bitmesin kafi
Hiç bozulmaz
Arada cızırtılı olsa da hep çalardı.
Ninem arada türkü dinler
Dedem için radyo sadece ajans dinlemek için
Ha bir de köstekli saati için ayardı.
Şimdi öylemi ya evler...
Çekyatlar, kanepeler,
Akıllı süpürgeler,
yağsız kızartma yapan frütözler.
Gel gör ki herkes herşeyin az ama huzurun çok olduğu o güzelim evleri özler.
Beni o günlere götüren bu eser için Mustafa Arslan'a teşekkürler
