BİR KİTAP: YAKICI SIR / STEFAN ZWEİG
Çocukların sevgi ve ilgiye ihtiyaçları, tıpkı bir fidanın bakıma ihtiyacı olduğu gibidir. Nasıl ki, fidana gerekli muamele yapılıyorsa, çocuğu da aynı şefkat ve merhamet ile sevmeli ve iyilikte bulunulmalı.
Çocuk ile arkadaş gibi olmakla, onu olgunlaşmaya hazır ederek sağlam bir temel atılmış olur. Yarınlarında harika meyveler verir. Lâkin, çocuğu kandırmak için sevilir, ilgi duyulur, başı okşanırsa nefreti besler minik yüreğinde.
Peygamberimiz bir hadisinde; “Çocukları kandırmaktan uzak durun, onlara verilen sözü zamanında yerine getirin.” demiş.
O zaman yapılması gereken, çocuk kalbini yakmak değil kazanmak, kazanarak sevgiyle beslemektir.
Çocuğu bir amaç, bir araç olarak kullanılmaktan kaçınmalı. Bakın, “Yakıcı Sır” kitabında Baron, Edgar'a şefkatle, merhametle yaklaşarak onun kalbini kazanır.
Annesinin arkadaşlığını elde etmek için çocuğu bir köprü olarak kullanır. Edgar, hiç arkadaşı olmadığı için Baron'un ilgisine sevinerek, onur duyarak; “benim de bir arkadaşım, dostum var” hayallerini kurar.
Ancak, Baron'un amacı gerçekleşirken Edgar'ın varlığı hissedilmez hale gelir. Annesi dahi kendisine yabancı olur ve bunlar Edgar'ın gözünden kaçmaz. Dünkü sevgi bugün nefret olur küçük yüreğinde. Küçük yaşta bir yetişkinden daha olgun olur.
Bakın kitapta Edgar ne diyor; "Biliyorum ki, büyükler her zaman dikkatsizdir ve kendilerini ele verecekler. Bizim daha küçük olduğumuzu ve geceleri hep uyuduğumuzu zannediyorlar fakat uyur gibi yapıp kulak kabartabileceğimizi, budala gibi görünüp çok akıllıca davranabileceğimizi unutuyorlar."
Çocukları kandırayım derken kendinizi kandırmayın. Baron ve Edgar'ın annesi gibi olmayın. Çocuğun güvenini kazanıp sonra sarsmak çocuğu öldürmek gibidir. Edgar bunu yaşadı, çocuklarınız yaşamasın.
Bu kitap, psikolojik tahlillerle birlikte gerek yetişkin, gerek çocuk karakter tahlillerini ön plana çıkartarak psikolojik analiz yapıyor. Stefan Zweig, her kitabında başarılı olduğu gibi bunda da başarı elde etmiştir.
