BİR KİTAP: KADIN ASKER / FİGEN BATAK
Bize, "Önce askersiniz" dediler. Evet, önce askerdik. Cephede silah kuşandık, hastanede ya da can pazarının ortasında hemşire olduk. Anne olduk, evimizin kadını olduk, eş olduk, evlat olduk, gelin olduk, dost olduk, aile olduk.
Sistemin içinde kötülerle mücadele ettik. Bizi taciz eden, cinsiyetimiz farklı olduğu için üstünlük taslayarak, güvenimizi kırmaya çalışanlara, aşağılayarak sesimizi susturmaya uğraşanlara tepki verdik. Özgür ve kendine güvenen güçlü kadınlar olduk. Mustafa Kemal ATATÜRK’ün öğretilerine sadık kalarak, izinden yürüdük. Onun bize emanet ettiği vatanı ve cumhuriyeti canımız pahasına korumaya yemin ettik. Vatansever subay olduk.
Ekim ayında, Ankara Kitap Fuarında kesişti yolumuz sayın Figen Tahan Batak ile. Sevgili TC Gülfiye vesile oldu bu değerli tanışmaya. Sonra Tüyap İstanbul'da yeniden sohbet etme şansı buldum bu özel isimle. 2008 yılında TSK'dan Yarbay rütbesi ile emekli olan sevgili Figen hanımın tecrübelerini, anılarını kurgu ile birleştirerek ortaya koyduğu bir ilk roman "KADIN ASKER."
Toplumda yanlış ön yargılar vardır ya hani. Bu kadın işi, şu erkek işi denir. İşte tamda bu noktada erkek işi olarak görülen "Kutsal Askerlik" mesleğinin kadınlar tarafından nasıl başarı ile özveri ile yapılabildiğine harika bir örnek bu kitap.
GATA HYO'dan Teğmen rütbesi ile mezun olan Duygu'nun devre arkadaşları, ailesi, okul günleri, çalışırken yaşadığı zor, mücadele gerektiren, ara ara gülümseten, ara ara üzen ama kadının her şeyin üstesinden gelebileceğinin harika bir anlatım ve üsluple dile getirildiği müthiş bir roman okudum.
Benimde yazılı ve sözlü sınavlarını geçip, spor aşamasında çok az bir puan farkıyla kazanamadığım bir okul GATA. Bir asker kızı olarak anlatımlarına çokta yabancı değilim. Hele babasının yılbaşlarında Noel Baba kıyafeti ile hediye dağıtma anısı, beni çocukluğuma götürdü. Lojmanda babamda yapardı bu etkinliği ve keyfimize diyecek olmazdı tüm komşularımız ile. Anlatım çok akıcı, duygu aktarımı müthiş. Özellikle imla hatası hiç yok. Bir ilk kitap için bu çok önemli bir nokta. Kısacası ben çok sevdim, kesinlikle tavsiyemdir. Mutlaka okuyun, okutun bu özel kalemi.
İnsanlar askere sadece savaş ve savunma sanatını öğrenmek için gönderilmez. Askerlikte toplumsal yaşamın gerektirdiği başka bilgi ve becerilerde öğretilir. Gelişen topluma ayak uydurma konusunda orduya düşen görevler vardır.
Üzerinde yaşayacak vatanın yoksa ne paranın önemi vardır ne makamların.
Kadınlar insan olarak eşit haklarının olduğunu önce kendileri anlamalı ve kabul etmelidir.
Şunu anladım, mutluluk aranmaz. O hep yanımızda. Nefes alıyor olmamız bile mutluluk.
Yolun sonu hayat bitince geliyor. Yaşarken herkes yolcu. Önemli olan yolun sonuna vardığımızda "Ben yolculukta üzerime düşen tüm sorumlulukları yerine getirdim. Kimseyi incitmedim" diyebilmek.
Yasaklar çiğnenmek içindir, kurallarsa uyanlar için.
Hata yapılmadan hayat öğrenilmezdi.
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
