BİR KİTAP: BENİ Mİ? / SUAT DERVİŞ
Ben kendisi için değil, merbut olduğu (bağlı bulunmak) insanlar için yaşayan bir zavallıyım, beni anladınız mı?
"Beni Mi?" Suat Derviş'in 1924 yılında yazdığı bir hikaye kitabı. Esere adını veren bir uzun öykü ve dokuz kısa öyküden oluşan kitabımız, 1926 yılında Sühulet Matbaası tarafından basılmış. Bu özel kalemin külliyatını tamamlama çalışmaları sayesinde de, bu eser 2019 yılında Latin harfleri ile edebiyat dünyasına aktarılmış.
"Derviş'in edebiyatının ilk dönemine denk gelen daha çok üst sınıf kadınların gündelik hayatlarına ve aşklarına odaklandığı bir dönemde kaleme alınan bu eser, her bir hikayesiyle başlı başına bir vakıa olma özelliğini sergiliyor" demiş sayın Seval Şahin, önsözde. Gerçekten de, herbiri ayrı bir tat bırakan öyküler.
"Beni mi?" uzun bir monolog (tek kişilik konuşma) olarak kaleme alınan ve en sevdiğim öykülerden biri oldu. Hikayenin anlatıcısı Adnan bey. Sanki karşısında arkadaşının kızı Nermin varmış ve onunla konuşuyormuş gibi bir kurguyla kurulan hikayemiz, annesini çok küçük yaşta kaybeden Nermin'in erkek çocuğu gibi yetişirken, babasının arkadaşı Adnan Bey tarafından adım adım genç kızlığa yöneltilmesini anlatıyor. Anlatıcının kendi kendine konuşması, Nermin ile konuşması yahut Nermin'in başkasıyla konuşması gibi farklı söylemler içeren bir anlatım tekniği ile kaleme alınan hüzünlü bir hikaye bekliyor sizi.
Diğer hikaye başlıkları ise;
Yeşil Elbise
Başkalarının Saadeti
Gönül Bu
O mu?
Yuva
...Ve Cevap Vermediler
Akşam Karanlığında
Bir Sarhoşun Vasiyetnamesi
Avdet
İki yakın arkadaş Şefkat ve Münevver'in aynı adama aşık oluşundan, başkalarının mutluluğu için kendini feda eden Mehlika'ya; amcasının evinde yaşamak zorunda kalan öksüz, yetim Nermin'den, Selma ve kardeşi Muhammed'in hüzünlü sohbetine; 16 yıl boyunca uzaktan uzağa aşk yaşayan Sabiha ve Danyal'ın bir araya geldiğinde hissettikleri hayal kırıklığından, neşe ile hüznün birarada olduğu, hayata dair söylemler içeren bir intihar notuna çok özel hikayeler.
“Benim zevkim, benim içtihadım (görüş), benim düşüncem, benim hissim olamazdı. Ben onların vereceği bir yatakla bir lokma ekmeğe muhtaç öksüz bir kızdım. Onların paraları vardı. Demek, onların ictihadı, düşünceleri, hisleri, zevkleri olabilirdi.”
“Hayatın bütün sefâhatini yaşadım, sırayla mesut, mükedder, neşeli, gamlı, zengin, fakir oldum. Dünyada maddi ve manevi hiçbir meşakkat, hiçbir zevk ve keder ki ben onu tatmayayım. Her şeyi tattım. Her şeyi öğrendim ve işte her şeyden müteneffirim. (nefret eden).”
