BABAM
Gökte düşen her kar tanesine
Beni sormuşsun tek tek
Arada gelip ağlıyor demişler sana
Numarası olmayan evin her köşesinde senden kalan bir iz arıyor
Kokun gittiğin yollara sinmiştir diye
Adım adım yalın ayak yalın ayak dolaşıyor
Kar yağarken bütün sokakları demişler.
Numarası olmayan evde ceketini astığın kalas
Naylon pencerenin önüne her kar yağdığında tüneyen küçük bir serçe
Mavi kapıyı çaldığımda
Avluda beni karşılayan babam
İşte diyorum
Kimi görsem işte diyorum
İşte şu köşeydi
Bizi bırakıp gittiği yer
Tam da şu görünen kapının başındaydım
Yüreğime düştüğünde kor ateşler...
Şu köyün sokaklarına yağan kar değil
Yetim kalan bir çocuğun içindeki çaresiz öfke
Memlekette bıraktığı iki mezar
Uzaktan uzağa baktığı
Numarası olmayan
Bacasının bir daha hiç tütemeyeceği
Sıcak tarhana çorbasının
Burnun direğini sızlatan o yanık kokusu
Bir daha bir daha hiç giremeyeceği evi
Çalamayacağı mavi sokak kapısı…
Ben uzakta olsam da
Siz söyleyin onlara onları çok özlediğimi
Yanık bir sesle söylüyorum
Boğuk bir sesle söylüyorum
Memlekette her kar yağdığında haziranı düşünüp Ağustos'ta hep üşüyorum…
