AH BE SÜREYYA
Özgür sıkı bir kahvaltı yaptıktan sonra işe gitmek üzere evden çıktı.Gözü karşısındaki ahşap konağa takıldı. Ona 'Süreyya' diyordu.
Süreyya yine başın bulutlarda. Her ne kadar tarumar olduysa da, yer yer döküldüyse de saçların.O yeşil çerçeveli pencerelerin, ahu gözlerde ki kirpikler gibi güzel panjurların.
Üzülme! Eskidiyse görkemli elbiselerin.Solduysa duvarda ki renklerin.
Nasıl da merdivenlerden süzülerek inerdi sahiplerin. Dantel gibi işliydi trabzanların. Ya bahçedeki çiçeklerin! Fıskiye etrafında oynayan çocukların.
Ah be Süreyya nasıl da kafa tutardın, ihtişamınla komşu konaklara. Şimdi tek tek dökülüyor saçakların. Cüzzama yakalanmış gibi duvarların, cumbaların.
Biliyorum ,bir el uzanacak,ölüme terketmeyecek , yaşatacaklar seni.
Süreyya! Ah be güzel Süreyya.
