YARASALAR ÜZÜLÜR
Elinde kara balçık her tarafı sıvarsın,
Kararttım sanma sakın ışık mutlak süzülür!
Güçlüyken açık açık bertarafla savarsın,
Kararttım sanma sakın ışık mutlak süzülür!
“Güneş doğmaya yakın, yarasalar üzülür!”
Kulağımı çınlatmaz sabah akşam laf atsan,
Dimağımı tınlatmaz her taraftan zarflatsan!
Zannetme ki anlatmaz zifti katran kaplatsan,
Kararttım sanma sakın ışık mutlak süzülür!
“Güneş doğmaya yakın yarasalar üzülür!”
İbrişimden tel sarıp çelik zırhlar ördürsen,
Gelişimden tez varıp girizgâhlar ördürsen!
Gülüşümden iz yarıp güzergâhlar ördürsen,
Kararttım sanma sakın ışık mutlak süzülür!
“Güneş doğmaya yakın, yarasalar üzülür!”
Alfabeyi sökünce ardından hece gelir,
Aşk haneye çökünce ardından ece gelir!
Gün haleyi dökünce ardından gece gelir,
Kararttım sanma sakın ışık mutlak süzülür!
“Güneş doğmaya yakın yarasalar üzülür!”
Pir-î Fâni korkar mı şerrin silüetinden?
Dünyasını yakar mı nefsin zilliyetinden?
Başkasına bakar mı Rabbinin biletinden?
Kararttım sanma sakın ışık mutlak süzülür!
“Güneş doğmaya yakın yarasalar üzülür!”
